[b]Od 1 września zmieniła się definicja ubytków wyrobów akcyzowych, określona w art. 2 ust. 1 pkt 20 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4DBDF57E29116C9CD2732F9439812297?id=296270]ustawy akcyzowej[/link].[/b]

Została ona rozszerzona na wszelkie straty wyrobów energetycznych przemieszczanych, a przypadku podmiotu pośredniczącego również magazynowanych, zwolnionych ze względu na przeznaczenie.

Zmiana ta z pewnością może budzić wątpliwości co do jej zgodności z dyrektywą 118, bo ta odnosi się do strat i całkowitego zniszczenia wyrobów, które znajdują się w procedurze zawieszenia poboru akcyzy. Tymczasem wyroby zwolnione ze względu na przeznaczenie, po wyprowadzeniu ze składu podatkowego, nie są już w tej procedurze.

Ponadto faktyczny zakres pojęcia ubytków został rozszerzony o całkowite zniszczenie. Nie wynika to jednak z definicji, ale z innych przepisów dotyczących przedmiotu opodatkowania oraz zwolnień.

Chodzi m.in. o art. 8 ust. 3, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania akcyzą są także ubytki wyrobów akcyzowych lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 20. Wyrób jest uznawany za całkowicie zniszczony, gdy nie można już go wykorzystać jako wyrobu akcyzowego.

Przy czym w art. 30 ust. 3 zwolniono z podatku ubytki lub całkowite zniszczenie wyrobów akcyzowych powstałe wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia. Zwolnienie dotyczy, tak jak w art. 8 ust. 3, wyrobów akcyzowych, określonych w art. 2 ust. 1 pkt 20.

Omawiane zmiany mają dostosować przepisy ustawy do art. 7 ust. 4 dyrektywy, rozróżniającego

- całkowite zniszczenie i

- nieodwracalną utratę wyrobów akcyzowych, które to sytuacje wyłączają te wyroby z opodatkowania akcyzą w określonych okolicznościach.

Art. 7 ust. 5 dyrektywy pozostawił państwom członkowskim swobodę ustanowienia własnych zasad i warunków ustalania „całkowitego zniszczenia i nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych”.

Dlatego też polski ustawodawca zdecydował się na zachowanie dotychczasowego systemu opodatkowania (ze zwolnieniem od akcyzy wynikającym z art. 30 ust. 3) ubytków lub całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych powstałych wskutek zdarzenia losowego lub siły wyższej, pod warunkiem że podatnik wykaże zaistnienie okoliczności uprawniających do zwolnienia.

Warto w tym miejscu wyjaśnić, że wprowadzone przez art. 7 ust. 4 dyrektywy 118 pojęcia całkowitego zniszczenia lub nieodwracalnej utraty wyrobów akcyzowych różnią się od pojęcia strat, które występowało w dyrektywie 92/12/EWG. W polskim systemie opodatkowania akcyzą ugruntowało się pojęcie ubytków wyrobów akcyzowych.

Ze względu właśnie na tę ugruntowaną praktykę ustawodawca zdecydował się na pozostawienie pojęcia ubytków, przy czym w definicji tego pojęcia w art. 2 ust. 1 pkt 20 jako ubytki uwzględniono również całkowite zniszczenie lub utratę wyrobów akcyzowych.

Na koniec dodajmy, że w art. 21 ust. 9 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4DBDF57E29116C9CD2732F9439812297?id=296270]ustawy akcyzowej[/link] doprecyzowano przepis regulujący zasady składania deklaracji podatkowych w razie ubytków wyrobów akcyzowych, tak aby były one także stosowane do całkowitego zniszczenia wyrobów akcyzowych.

Ponadto zrezygnowano z obowiązku składania deklaracji w przypadku, gdy przedmiotem opodatkowania u danego podatnika są wyłącznie ubytki bądź całkowite zniszczenie, które w całości podlega zwolnieniu na podstawie art. 30 ust. 3 ustawy.

[i] Krzysztof Flis, doradca podatkowy, menedżer w MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy

Marcin Brzezin doradca podatkowy, konsultant w MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy[/i]

[ramka] [b]Zobacz cały poradnik [link=http://www.rp.pl/temat/527751.html]"Zmiany w akcyzie od 1 września 2010 r."[/link] [/b][/ramka]