Od ustalonej podstawy zależy wysokość odpisów

Jeśli środek trwały uległ ulepszeniu, to jego wartość początkową powiększa się wyłącznie o sumę wydatków poniesionych na jego ulepszenie.

Do celów amortyzacji wartość początkową zaadaptowanego i rozbudowanego budynku można zatem ustalić wyłącznie poprzez podwyższenie przyjętej i prawidłowo ustalonej dotychczas wartości początkowej środka trwałego. Wynika tak z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 9 września 2009 r. ([b]IPPB1/415-480/09-2/EC[/b]).

[srodtytul]Zasady są jasne i ważne[/srodtytul]

Zgodnie z art. 22 ust. 8 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7DE057CBF8E1190E937BFDD743896ADA?id=80474]ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych [/link]kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a – 22o, z uwzględnieniem art. 23.

Art. 22g określa zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych, które stanowią podstawę obliczenia odpisów amortyzacyjnych. Prawidłowe ustalenie wartości początkowej środków trwałych jest więc bardzo istotne, bo jej wysokość kształtować będzie wartość odpisów amortyzacyjnych.

[srodtytul]Co zaliczamy do kosztów[/srodtytul]

Za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych uważa się w razie wytworzenia we własnym zakresie – koszt wytworzenia, którym jest wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za pracę wraz z pochodnymi i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych.

Do kosztu wytworzenia nie zalicza się wartości własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci, kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

Jest to ogólna zasada ustalania wartości początkowej wytworzonych we własnym zakresie środków trwałych (według kosztu wytworzenia).

[srodtytul]Tylko wyjątkowo...[/srodtytul]

Ustalenie wartości początkowej środków trwałych w wysokości określonej przez biegłego możliwe jest tylko w wyjątkowych sytuacjach. Stosownie do art. 22g ust. 9 ustawy, jeżeli podatnik nie może ustalić kosztu wytworzenia, wartość początkową środków trwałych ustala się w wysokości określonej z uwzględnieniem cen rynkowych, przez biegłego, powołanego przez podatnika.

Zdaniem izby sam fakt budowania systemem gospodarczym oraz nieposiadania dowodów dokumentujących poniesione wydatki nie stanowi jeszcze wystarczającej przesłanki do ustalenia wartości początkowej na podstawie opinii powołanego biegłego, tym bardziej w sytuacji równoczesnego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej i pełnej dokumentacji księgowej obligującej podatniczkę do dołożenia należytej staranności przy prowadzeniu swoich spraw.

[b]Niemożność ustalenia kosztu wytworzenia środka trwałego zgodnie z generalną zasadą ustanowioną w art. 22g ust. 1 pkt 2 w powiązaniu z art. 22g ust. 4 ustawy musi być spowodowana szczególnymi, wyjątkowymi okolicznościami. [/b]

Za takie można uznać sytuacje, gdy podatnik dla celów prywatnych wytworzył dany składnik majątku, a następnie pragnie wykorzystywać go na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, ujmując w ewidencji (wykazie) środków trwałych.

[srodtytul]... i tylko do wytworzenia [/srodtytul]

Podstawą do zwiększenia wartości początkowej środków trwałych o wartość wydatków poniesionych na ich ulepszenie, co wiąże się z brakiem możliwości zaliczenia tych wydatków bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów, jest spełnienie warunków zawartych w ustawie o PIT. Chodzi o to, że musi nastąpić ulepszenie środków trwałych, a suma wydatków z tego tytułu musi przekroczyć 3500 zł w danym roku podatkowym.

[b]Ulepszenie polega na przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji środka trwałego.[/b] Jest to wyczerpujące wyliczenie, co oznacza, że tylko wydatki związane chociaż z jedną z tych prac, które w konsekwencji skutkują przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją środka trwałego, mogą być uznane za wydatki ulepszające ten środek.

W sytuacji ulepszenia środka trwałego zasadą jest, że podatnik w tym celu ponosi udokumentowane wydatki, co powoduje, że nie ma podstawy do ustalania wartości środka trwałego po ulepszeniu przy uwzględnieniu cen rynkowych przez biegłego.

Art. 22g ust. 17 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=7DE057CBF8E1190E937BFDD743896ADA?id=80474]ustawy o PIT[/link] nie daje możliwości określenia wartości początkowej ulepszonego środka trwałego na podstawie opinii biegłego. Możliwość taka odnosi się wyłącznie do ustalenia kosztów wytworzenia samego środka trwałego, a nie do jego ulepszenia.

[ramka][b]Używane dłużej niż rok [/b]

[b]Amortyzacji podlegają stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:[/b]

- budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością;

- maszyny, urządzenia i środki transportu;

- inne przedmioty.– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu. [/ramka]