Tak wynika z [b]interpretacji ministra finansów (nr DD6/033/28/KWW/09/PK-169)[/b].
Świadczenie urlopowe może być kosztem uzyskania przychodów, ale tylko wtedy, gdy zostało wypłacone zgodnie z ustawą o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (dalej ustawa o zfśs). To wnioski z art. 23 ust. 1 pkt 42 ustawy o PIT (oraz art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o CIT). Ustawa o zfśs daje możliwość wypłaty świadczenia urlopowego tym firmom, które zatrudniają mniej niż 20 pracowników (w przeliczeniu na pełne etaty) i nie tworzą zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Zrezygnować z funduszu mogą też przedsiębiorstwa, które zatrudniają 20 lub więcej pracowników, ustawa o zfśs nie przewiduje jednak wtedy wypłaty świadczenia urlopowego.
To właśnie powoduje, że organy podatkowe nie zgadzają się na zaliczenie świadczenia do kosztów w większych firmach. Inaczej początkowo było w sprawie spółki, która zwróciła się z wnioskiem o interpretację do Izby Skarbowej w Katowicach. Zatrudnia więcej niż 20 pracowników, ale nie utworzyła zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Na podstawie regulaminu wynagradzania wypłaca jednak pracownikom, którzy dostali co najmniej 14 dni wolnego, świadczenia urlopowe. Są przyznawane na podobnych zasadach jak te z ustawy o zfśs. Katowicka Izba Skarbowa potwierdziła, że takie świadczenie może być kosztem podatkowym spółki. Minister finansów zweryfikował jednak jej rozstrzygnięcie. Podkreślił, że wypłacane pieniądze nie mogą być uznane za świadczenie urlopowe, o którym mówi ustawa o zfśs. Nie można ich zaliczyć do kosztów, gdyż przepisy wyłączają z nich wydatki na działalność socjalną.
Poglądy organów podatkowych nie są jednak jednolite, o czym świadczą korzystne dla przedsiębiorców interpretacje [b]Urzędu Skarbowego Warszawa-Wawer (nr 1439/DF/410/169/2006/14a) oraz Urzędu Skarbowego Warszawa-Mokotów (nr 1433/NG/423/50/06/IW).[/b]