Wynika tak jednoznacznie z przepisów [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=178372]rozporządzenia ministra finansów z 14 lipca 2005 r. w sprawie wystawiania oraz przesyłania faktur w formie elektronicznej, a także przechowywania oraz udostępniania organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej tych faktur (DzU nr 133, poz. 1119[/link], dalej: rozporządzenie w sprawie faktur elektronicznych).

Zgodnie bowiem z § 5 ust. 2 tego rozporządzenia w przypadkach, gdy przeszkody formalne lub techniczne uniemożliwiają wystawianie i przesyłanie faktur korygujących w formie elektronicznej, w szczególności w przypadku cofnięcia przez odbiorcę faktur zgody na ich wystawianie i przesyłanie w formie elektronicznej, podatnik wystawia ten dokument w formie papierowej, zamieszczając na nim adnotację, że odpowiednio faktura korygująca lub duplikat faktury dotyczy faktury wystawionej w formie elektronicznej.

[srodtytul]Fiskus swoje, podatnicy swoje[/srodtytul]

Pomimo dość jednoznacznego brzmienia wspomniany przepis jest niestety inaczej interpretowany przez organy skarbowe, a inaczej przez podatników oraz sądy administracyjne. Organy skarbowe twierdzą, że faktura korygująca w formie papierowej może korygować faktury elektroniczne tylko w sytuacjach nadzwyczajnych, sporadycznie, jeżeli z przyczyn technicznych lub formalnych w danej chwili nie jest możliwe wystawienie faktur korygujących w formie elektronicznej.

W praktyce jednak niektóre z wdrażanych systemów elektronicznej wymiany danych nie pozwalają na odbiór lub wystawianie faktur korygujących w formie elektronicznej. W konsekwencji, taki brak funkcjonalności stanowi ograniczenie systemowe, trwałą przeszkodę uniemożliwiającą wystawianie faktur korygujących w formie elektronicznej. W takich przypadkach organy podatkowe twierdzą, że brak jest podstaw do wystawiania faktur korygujących w drodze papierowej, gdyż niedopuszczalne jest przyjęcie z góry zasady wystawiania faktur korygujących i duplikatów w formie papierowej do wystawionych wcześniej faktur w formie elektronicznej (taka procedura może mieć charakter wyłącznie incydentalny).

Moim zdaniem takie stanowisko nie znajduje oparcia w przepisach. Literalne brzmienie § 5 ust. 2, wskazuje jedynie, że okolicznością uprawniającą podatnika VAT do wystawiania w formie papierowej faktur korygujących do faktur wystawionych uprzednio w formie elektronicznej jest wystąpienie przyczyn natury formalnej lub technicznej.

[srodtytul]Liczą się także przyczyny przemijające[/srodtytul]

Brzmienie § 5 ust. 2 nie wskazuje, aby miał on mieć zastosowanie wyłącznie w sytuacjach nadzwyczajnych/incydentalnych. Przepis ten nie precyzuje charakteru przyczyny uniemożliwiającej wystawianie faktur korygujących w formie elektronicznej – czy powinna ona mieć charakter przemijający, czy też może mieć również charakter stały. Nie określa także, co może być uznane za taką sytuację. W konsekwencji nie można wykluczyć zastosowania tego przepisu także w razie wystąpienia stałej przeszkody natury technicznej. Przyczynę taką stanowi niewątpliwie brak funkcjonalności systemu elektronicznej wymiany danych, tj. brak możliwości wystawiania faktur korygujących w formie elektronicznej.

[srodtytul]Tylko jedna właściwa interpretacja[/srodtytul]

Odmienna interpretacja nie znajduje oparcia w świetle wykładni systemowej przepisów o VAT. Uniemożliwia bowiem ustalenie obrotu w prawidłowej wysokości i tym samym sprzeczna jest z art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Tym samym przepis ten w sposób jednoznaczny określa przypadki, w których możliwe jest dokonanie korekty obrotu dla celów opodatkowania VAT.

[ramka] [b]Po co te przepisy[/b]

[b]Jakie były przyczyny wprowadzenia do polskiego systemu VAT przepisów w sprawie faktur elektronicznych i jaki był cel tej regulacji?[/b] Zgodnie z VI dyrektywą VAT, a obecnie [b]dyrektywą 2006/112/WE [/b](Tytuł XI, Rozdział 3) państwa członkowskie uznają za faktury dokumenty lub noty w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają warunki określone w niniejszym rozdziale (art. 218).

Przy tym stosownie do art. 219 ww. dyrektywy każdy dokument lub notę, która zmienia fakturę pierwotną i odnosi się do niej w sposób wyraźny i jednoznaczny, uznaje się za fakturę. Jak z tego wynika, na co wskazuje tryb oznajmujący użyty w przytoczonych przepisach, państwa członkowskie są obowiązane uznawać za faktury wszelkie dokumenty, w formie papierowej lub w formie elektronicznej, które spełniają określone w niej wymagania. Dotyczy to odpowiednio faktur korygujących jako dokumentów odnoszących się do faktur. Tym samym z punktu widzenia dyrektywy forma dokumentu, o ile spełnia określone warunki, powinna być obojętna dla uznania go z fakturę/fakturę korygującą.

Biorąc to pod uwagę, moim zdaniem, wystawianie faktur w formie elektronicznej możliwe jest także w przypadku, gdy konieczność wystawiania faktur w formie elektronicznej wynika z ograniczeń systemowych wdrażanego programu komputerowego.[/ramka]

[i]Autor jest partnerem w KPT Doradcy Podatkowi[/i]