Przez próbkę rozumie się, w myśl ustawy o VAT, niewielką ilość towaru reprezentującą określony rodzaj lub kategorię towarów, która zachowuje skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, fizykochemiczne i chemiczne lub biologiczne towaru, przy czym ilość lub wartość przekazywanych (wręczanych) przez podatnika próbek nie wskazuje na działanie mające charakter handlowy.

Tak sformułowana definicja próbki stwarza problemy interpretacyjne. Mimo to nie została przez ustawodawcę przy ostatniej nowelizacji ustawy o VAT doprecyzowana.

Definicja ustawowa próbki jest niezgodna z przepisami unijnymi, które nie przewidują żadnych specyficznych warunków, jakie powinien spełnić towar, by zaliczyć go do tej kategorii. W szczególności w dyrektywie nie ma mowy o tym, że próbka musi zachowywać skład oraz wszystkie właściwości fizyczne, chemiczne lub biologiczne właściwego towaru. Decydujące w tej kwestii powinno być zatem przeznaczenie wyrobu, nie zaś jego właściwości fizykochemiczne.

Ponadto definicja próbki zawarta w art. 7 ust. 7 VAT nie jest jedyną, jaka znajduje się w ustawie. W art. 67 ust. 2 zdefiniowano jeszcze raz próbkę, tym razem jako niewielką ilość towaru, bezużyteczną do celów innych niż promocja. W tym wypadku za decydujące ustawodawca uznał przeznaczenie towaru, a nie jego właściwości fizykochemiczne.

Spór podatnika z fiskusem o definicję próbki rozstrzygał m.in. [b]Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 8 maja 2008 r. (III SA/Wa 2185/08)[/b], uznając polskie przepisy za niezgodne z prawem wspólnotowym. Sąd stwierdził, że prawo wspólnotowe nie wymaga, aby próbka miała identyczne właściwości jak oryginalny towar. Poza tym o uznaniu wyrobu za próbkę powinien decydować cel, w jakim go przekazano, a więc umożliwienie sprawdzenia towaru przed zakupem. W rozpatrywanej przez sąd sprawie aplikacje demonstracyjne – kafelki trwale połączone z podłożem – sąd uznał za próbki kafelków. Ich nieodpłatne wydanie nie jest zatem opodatkowane VAT.

Zdaniem WSA o uznaniu wyrobu za próbkę powinien decydować cel, w jakim go przekazano, a więc wypróbowanie, sprawdzenie towaru przed zakupem. Definicja, którą wprowadził ustawodawca w art. 7 ust. 7 VAT, jest – w opinii sądu – niezgodna z prawem wspólnotowym i nie można jej stosować.

[ramka][b]GPP>uwaga [/b]

Aby organy podatkowe uznały, że przekazywane towary są próbkami w rozumieniu ustawy o VAT, pomocne może być odpowiednie ich oznakowanie poprzez zamieszczenie na ich opakowaniach informacji, że jest to „próbka nieprzeznaczona do sprzedaży”.[/ramka]