[srodtytul] Jaki jest problem[/srodtytul]
Od 2006 do 2007 roku kancelaria płaciła za szkolenie pracowników zatrudnionych na umowę o pracę i skierowanych do odbycia aplikacji radcowskiej. Twierdziła, że osiągnięty w związku z tym przez pracowników przychód jest zwolniony z podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (ustawa o PIT). Inaczej uważały jednak urząd skarbowy i izba skarbowa. Ich zdaniem zwolnienie może być stosowane tylko wtedy, gdy świadczenia są przyznawane pracownikowi zgodnie z odrębnymi przepisami.
[wyimek]Do szkoleń pracowników możemy dopłacać i to bez obawy o konieczność potrącania podatku[/wyimek]
To, w jakiej formie takie kształcenie może się odbywać, wymienia § 2 ust. 1 pkt 1 [link=http://aktyprawne.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=181080]rozporządzenia z 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych (DzU nr 31, poz. 216)[/link]. Przepis ten nie dotyczy jednak aplikacji radcowskiej.
[srodtytul] Skąd to rozstrzygnięcie[/srodtytul]
Innego zdania był jednak WSA, do którego kancelaria wniosła skargę. Stwierdził, że art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT odwołuje się – mówiąc o przepisach odrębnych – wyłącznie do relacji pomiędzy pracownikiem a pracodawcą wynikających z działań pracodawcy na rzecz podnoszenia kwalifikacji ogólnych i wykształcenia ogólnego. Natomiast zasady i formy, w jakich możliwe jest podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego, określają liczne akty prawne, niektóre z nich stosowane są tylko w odniesieniu do wybranych grup pracowników. Co więcej podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego przybiera w praktyce różne formy (m.in. szkolenia, aplikacje, wykłady, warsztaty). Nie można utożsamiać innych przepisów wyłącznie z dwoma rozporządzeniami (z 12 października 1993 r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych oraz z 3 lutego 2006 r. w sprawie uzyskiwania i uzupełniania przez osoby dorosłe wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych w formach pozaszkolnych).
Żadne z nich nie definiuje „form, pozaszkolnych”. Nic nie stoi na przeszkodzie, aby w celu doprecyzowania pojęcia „formy pozaszkolne” posiłkować się treścią § 2 rozporządzenia z 12 października 1993 r. Bezprawne jest jednak zdaniem sądu to, co zrobiły organy podatkowe. Doszły bowiem do wniosku, że zwolnieniem z podatku dochodowego od osób fizycznych objęte są tylko te formy dokształcania pozaszkolnego, które są wymienione w rozporządzeniu.
Tymczasem art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o PIT trzeba interpretować w ten sposób, że zwolniona z podatku jest wartość świadczeń przyznanych przez pracodawcę pracownikowi, związanych z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika także w formie aplikacji radcowskiej.
[b][i]Wyrok WSA w Warszawie z 29 sierpnia 2008 r. (III SA/Wa 1862/07)[/i][/b]
