Kwestia zaliczenia straty z odpłatnego zbycia przedawnionych wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów budzi wiele wątpliwości. Wszystko spowodowane jest niejednolitym orzecznictwem oraz związanymi z nim różnorodnymi decyzjami organów podatkowych. W tej materii sądy zdają się niestety zajmować stanowisko na niekorzyść podatników.
W bieżącym roku zmienił się przepis dotyczący wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów. Mowa o art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o CIT, który od stycznia 2018 r. stanowi, że do kosztów nie zalicza się strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, z wyjątkiem wierzytelności lub ich części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny. Przed nowelizacją art. 16 ust. 1 pkt 39 stanowił, że do kosztów nie zaliczało się „strat z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3, została zarachowana jako przychód należny" Obecnie wyłącza on z kosztów straty „z tytułu odpłatnego zbycia wierzytelności, w tym w sposób określony w art. 12 ust. 1 pkt 7, z wyjątkiem wierzytelności lub jej części, które uprzednio zostały zarachowane jako przychód należny – do wysokości uprzednio zarachowanej jako przychód należny". Zmieniła się zatem możliwość zaliczenia straty do kosztów oraz jej wysokość.