Tak.
Nie jest to wprawdzie klasyczna „delegacja”, gdyż wspólnik nie wystawi sam sobie polecenia służbowego. Ale także on może pojechać w podróż służbową i odliczyć poniesione w trakcie wyjazdu wydatki. Do kosztów zaliczy również dietę. Tak wynika z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy o PIT. Musi tylko pamiętać o limitach – dieta za dobę w podróży krajowej wynosi 23 zł, a przy wyjazdach zagranicznych jej wysokość zależy od tego, do jakiego państwa jedziemy.
Diet nie trzeba dokumentować fakturami ani rachunkami. Trzeba je natomiast wykazać w dowodzie wewnętrznym zwanym rozliczeniem podróży służbowej (mówi o tym rozporządzenie ministra finansów w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów).
To, że wspólnik spółki cywilnej może naliczyć podczas podróży służbowej dietę i zaliczyć ją do kosztów uzyskania przychodów, potwierdził przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 września 2005 r. (FSK 2175/04).
Przedsiębiorca (którym jest też wspólnik spółki cywilnej) może również odliczyć inne wydatki z podróży, np. na transport. Jeśli jest to pociąg, autobus bądź samolot, do kosztów wrzucamy bilety.
Jeśli jedziemy własnym autem wprowadzonym do ewidencji środków trwałych, kosztem będą zakupy paliwa. Gdy podróżujemy samochodem osobowym, który nie jest środkiem trwałym, wydatki rozliczamy na podstawie ewidencji przebiegu pojazdu. Nie mogą one przekroczyć kwoty wynikającej z przemnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu oraz stawki za 1 km.
Do kosztów wrzucamy też faktury za nocleg. Nie ma tu ograniczeń kwotowych, rozliczamy więc wydatek w pełnej wysokości. Właścicielowi firmy nie przysługuje natomiast ryczałt za nocleg, który dotyczy tylko przebywających w podróży służbowej pracowników.
Kosztem podatkowym są również inne wydatki, np. opłaty za uczestnictwo w targach. Oczywiście muszą mieć związek z działalnością.
Ponieważ przedsiębiorcy przysługują diety, nie mogą być kosztem wydatki faktycznie poniesione na wyżywienie. Potwierdził to Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 czerwca 1999 r. (I SA/Kr 688/98).
