PIT-11 to formularz znany prawie każdemu podatnikowi. Pracujący na etacie, otrzymujący zlecenia, emerytury, dorabiający na umowy o dzieło czy pracujący na kontraktach menedżerskich otrzymują go od płatnika co roku.
Płatnik ma obowiązek przesłać PIT-11 do końca lutego roku następującego po roku podatkowym (czyli za 2007 rok do 29 lutego 2008 roku). Dzieje się tak wtedy, gdy nie przygotowuje rocznego obliczenia podatku (PIT-40). Od zasady tej przewidziane są jednak wyjątki. Dotyczą one sytuacji, gdy w ciągu roku podatkowego przedsiębiorca zwalnia pracownika z pracy. Wtedy informację PIT-11 musi przygotować i przekazać pracownikowi oraz urzędowi skarbowemu szybciej. Ma na to czas do 15 dnia miesiąca następującego po tym, w którym pobrał ostatnią zaliczkę. Jeśli zatem zwalnia pracownika z pracy np. w styczniu i jest to ostatni miesiąc, za który pobierana jest zaliczka, PIT-11 przygotowuje do 15 lutego. W takim samym terminie, czyli do 15 dnia miesiąca następującego po tym, w którym pobrana była ostatnia zaliczka, informację powinien otrzymać pracownik, który sam, z własnej woli, odchodzi z pracy.
PIT-11 przedsiębiorca przekazuje nie tylko pracownikowi, ale również urzędowi skarbowemu właściwemu według miejsca zamieszkania pracownika.
Do wypełnienia PIT-11 zobowiązani są płatnicy (osoby fizyczne, prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej występujące jako zakłady pracy), gdy wypłacają pracownikom przychody ze stosunku pracy, służbowego, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, a także zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego. Informację PIT-11 przygotowują również rolnicze spółdzielnie produkcyjne (wpisują w niej wypłaty z dniówek obrachunkowych, udział w dochodzie podzielnym spółdzielni, a także wypłacane przez nie zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego).
PIT-11 przygotować powinny również osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które wypłacają emerytury i renty z zagranicy, uczelnie (wypłacające stypendia), organy zatrudnienia (wypłacające świadczenia z Funduszu Pracy) oraz biura terenowe Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. Informację PIT-11 przygotować muszą także areszty śledcze i zakłady karne (gdy w 2007 roku wypłacały należności za pracę tymczasowo aresztowanym oraz skazanym), oddziały Wojskowej Agencji Mieszkaniowej (wypłacające żołnierzom świadczenia pieniężne wynikające z ustawy o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych RP) oraz centrum integracji społecznej (w związku z wypłatą świadczeń integracyjnych na podstawie ustawy o zatrudnieniu socjalnym).
PIT-11 płatnicy wypełnią nie tylko wtedy, gdy zatrudniają pracowników na etacie, ale również gdy wypłacają należności z umów-zleceń oraz praw majątkowych.
Wśród ujmowanych w PIT-11 wymienić można przychody:
- z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe oraz przychody sędziów z prowadzenia zawodów sportowych,
- z umów-zleceń i o dzieło,
- z działalności polskich arbitrów uczestniczących w procesach arbitrażowych z partnerami zagranicznymi,
- biegłych w postępowaniu sądowym, dochodzeniowym i administracyjnym, płatników i inkasentów należności publicznoprawnych oraz z udziału w komisjach powoływanych przez organy władzy lub administracji państwowej albo samorządowej,
- otrzymywane przez osoby wykonujące czynności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich,
- otrzymywane przez osoby należące do zarządów, rad nadzorczych, komisji i innych organów stanowiących w spółkach,
- uzyskane z umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub podobnych umów.
Jeśli u jednego płatnika podatnik pracował na umowę o pracę, a dodatkowo w ciągu roku otrzymywał zlecenia lub podpisywał umowy o dzieło, uzyskane przez niego przychody wpisać trzeba w jednym formularzu PIT-11 (w pozycjach do tego przeznaczonych). Inaczej będzie, gdy podatnik np. pracował u płatnika przez część roku (od stycznia do maja), potem nie pracował i został ponownie zatrudniony w listopadzie. Płatnik wystawi dla niego dwie informacje PIT-11. Jedną do 15 dnia miesiąca następującego po tym, w którym pobrana była ostatnia zaliczka, i drugą do końca lutego następnego roku. Każda z informacji będzie obejmowała tylko tę część dochodu (i potrąconych zaliczek), która dotyczy okresu wskazanego w poz. 4 i 5 formularza (wykazywany jest tu okres od – do, w trakcie którego osiągane były dochody i pobierane zaliczki).
Przedsiębiorca w przygotowywanej informacji powinien uwzględnić wszystkie przychody pracownika, a więc nie tylko z pracy, ale i ze zleceń oraz umów o dzieło
Podobnie jest z kosztami uzyskania przychodów. W tej sytuacji nie trudno o pomyłkę. Płatnik w PIT-11 musi wpisać wszystkie przychody, jakie podatnik u niego uzyskał w 2007 roku. Jeśli np. poza wypłatami z kontraktu menedżerskiego płatnik wypłacał mu należności za zasiadanie w radzie nadzorczej i dodatkowo za zlecenia, wszystkie te dane muszą znaleźć się w przygotowywanej informacji – płatnik wpisze je w części E.
Musi uwzględnić w niej również koszty uzyskania przychodów: inne przy umowie o pracę (te ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych określa kwotowo), inne z pozostałych tytułów (te przepisy określają procentowo; wynoszą one 20 lub 50 proc. w zależności od rodzaju uzyskiwanych przychodów). Gdy płatnik wypłaca należności z umowy o pracę, w PIT-11 w części D musi dodatkowo zaznaczyć właściwy kwadrat, informujący o tym, czy podane w nim koszty dotyczą jednego stosunku pracy, czy więcej i czy zostały podwyższone w związku z zamieszkiwaniem podatnika poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy.
W 2007 roku koszty uzyskania przychodów ze stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej wynosiły:
- 108,50 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1302 zł, gdy pracownik pracował w jednym zakładzie pracy,
- nie więcej niż 1953,23 zł rocznie, gdy uzyskiwał przychody równocześnie od kilku zakładów pracy,
- 135,63 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1627,56 zł, gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkiwania podatnika położone było poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a nie dostawał on dodatku za rozłąkę,
- nie więcej niż 2441,54 zł rocznie, gdy uzyskiwał przychody równocześnie od kilku zakładów pracy, a miejsce jego stałego lub czasowego zamieszkiwania położone było poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy i nie dostawał dodatku za rozłąkę.
Z uwzględnianiem w PIT-11 kosztów uzyskania przychodów nie ma problemów, gdy pracownik pracuje u płatnika przez cały rok. Pojawiają się one dopiero wtedy, gdy płatnik zwalnia pracownika np. pod koniec roku. Wtedy koszty powinny być uwzględniane w każdym miesiącu, w którym jest wypłacane wynagrodzenie. Wykazane zatem w PIT-11 koszty uzyskania przychodów powinny być iloczynem liczby miesięcy, w których wypłacano wynagrodzenie, i wysokości miesięcznej kwoty przysługujących kosztów uzyskania. Potwierdzają to organy podatkowe, np. Urząd Skarbowy w Nysie w interpretacji z 24 czerwca 2006 r. (PDB/415-15/BJ/06). Podatnik pytał, czy postąpił prawidłowo, wystawiając dla pracownika (którego zwolnił z pracy 31 stycznia) informację PIT-11 za okres styczeń – luty z uwzględnieniem kosztów uzyskania za dwa miesiące. Wynagrodzenia wypłacane były na początku każdego miesiąca za poprzedni.
Organ podatkowy stwierdził, że za dochód stanowiący podstawę do naliczenia zaliczki uważa się uzyskane w ciągu miesiąca przychody wypłacone przez płatnika po odliczeniu kosztów uzyskania oraz po odliczeniu potrąconych przez płatnika w danym miesiącu składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenia chorobowe. Płatnicy pobierają zatem zaliczki na podatek dochodowy wyłącznie w tych miesiącach, w których podatnik uzyskał przychód ze stosunku pracy. Przy poborze zaliczek nie ma znaczenia okres zawarcia i trwania umowy o pracę. Liczy się wyłącznie okres, w jakim podatnik otrzymał przychody ze stosunku pracy, od których pobrano zaliczkę. W informacji PIT-11 o dochodach i pobranych zaliczkach na podatek dochodowy płatnicy wykazują (w odpowiednich pozycjach) okres, w jakim podatnik uzyskał dochód, od którego pobrano zaliczkę. Natomiast koszty uzyskania przychodów wykazują w wysokości faktycznie uwzględnionej przy poborze zaliczek na podatek dochodowy. W tym wypadku za dwa miesiące.
W informacji PIT-11 płatnik wpisuje również potrącone składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz chorobowe (do 1 lipca 2007 r. 18,71 proc., potem 15,71 proc.) oraz składki na ubezpieczenie zdrowotne pobrane w roku podatkowym zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Jedne i drugie składki wykazuje w części E, odpowiednio w poz. 81 i 82.
W PIT-11 płatnik nie wykazuje jednak składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) wolny od podatku. W praktyce wygląda to tak, że w przychodzie nie uwzględniamy świadczenia niepodlegającego obowiązkowi podatkowemu (na podstawie art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o PIT oraz takiego, od którego na podstawie odpowiednich przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku), a w części dotyczącej składek – tych z nich, które były zapłacone od tej części przychodu, która nie jest opodatkowana.
Warto pamiętać, że składki na ubezpieczenie społeczne były w ubiegłym roku pobierane tylko do kwoty 78 480 zł. Istotne jest również to, że w przypadku składek na ubezpieczenie zdrowotne odliczeniu podlega tylko 7,75 proc. i tylko taką kwotę płatnik podaje w PIT-11 (mimo że kwota tej składki wynosiła w 2007 r. 9 proc.).
Przygotowując informację PIT-11, płatnicy czasami popełniają błędy. Nie zawsze zresztą ze swojej winy. Często to podatnicy nie informują ich o zmianach, jakie mają wpływ na rozliczenia podatkowe. Za błędy takie odpowiada jednak płatnik. Od początku 2007 r. w myśl art. 26a ordynacji podatkowej podatnik nie ponosi odpowiedzialności za zaniżenie lub nieujawnienie przez płatnika podstawy opodatkowania – do wysokości zaliczki, do której pobrania zobowiązany jest płatnik. Jeśli np. podatnik w PIT-2 (oświadczeniu dla celów obliczenia miesięcznych zaliczek na podatek dochodowy) podał dane, które potem się zmieniły i nie poinformował o tym płatnika, przez co ten przy obliczaniu zaliczki uwzględnił, mimo że nie powinien, kwotę wolną i w efekcie zaniżył zaliczki i kwoty podatku do zapłaty – podatnik za to nie odpowie. Odpowiedzialność poniesie płatnik (szerzej na ten temat pisaliśmy w DF z 9 lipca 2007 r.).
Często jednak zdarza się, że płatnik popełnia błędy ze swej winy >patrz ramka. Dlatego warto, po otrzymaniu PIT-11, sprawdzić zawarte tam informacje. Pozwoli to poprawić pomyłki. Podatnik powinien – jeśli zauważy jakieś nieścisłości – zwrócić się do płatnika o skorygowanie PIT-11.
Najczęściej spotykane nieścisłości w PIT-11 to:
- uwzględnienie w przychodach wynagrodzenia, które nie było postawione do dyspozycji podatnika (wynagrodzenie za grudzień 2007 r. wypłacane w styczniu 2008 r.);
- nieuwzględnienie wynagrodzenia za grudzień poprzedniego roku (2006) wypłacanego w styczniu roku rozliczanego (2007);
- uwzględnienie składki na ubezpieczenie zdrowotne podlegającej odliczeniu od podatku bez ograniczenia jej do 7,75 proc.;
- przyjęcie kosztów uzyskania przychodów w zawyżonej lub zaniżonej wysokości.
Jeśli płatnik wystawi błędną informację PIT-11, musi ją poprawić. Treść informacji powinna być bowiem zgodna ze stanem faktycznym. Korygowanie PIT-11 następuje według zasad określonych w ordynacji podatkowej.
Jeśli płatnik nie prześle podatnikowi informacji PIT-11, trzeba przypomnieć mu o jego obowiązku. Gdy to nie pomoże, pozostaje przekazanie informacji do urzędu skarbowego
W praktyce wcale nierzadkie są sytuacje, kiedy płatnik nie przesyła informacji. Pół biedy, gdy jest to tylko spóźnienie. Podatnik ma czas na wypełnienie swojego PIT (a podstawą do tego są dane zawarte w PIT-11) do końca kwietnia. Jest więc szansa, że zdąży na czas. Prawdziwe kłopoty zaczynają się jednak, gdy informacja PIT-11 w ogóle nie trafi do podatnika. Wtedy warto zwrócić się do płatnika na piśmie o przekazanie informacji. Gdy to nie odniesie skutku, pozostaje przekazanie informacji do urzędu skarbowego.
17 października 2007 r. był ostatnim dniem pracy pana Kowalskiego. Do tej pory nie otrzymał informacji PIT-11, mimo że płatnik powinien przekazać ją do 15 listopada (październik był ostatnim miesiącem, w którym pobierane były zaliczki). Listy i telefony do pracodawcy nie odnoszą żadnego skutku. W tej sytuacji pozostaje przekazanie informacji do urzędu skarbowego, który z pewnością podejmie odpowiednie kroki.
To, że płatnik poniesie za niedopełnienie swoich obowiązków odpowiedzialność karną skarbową, nie oznacza jednak, że podatnik może zapomnieć o kłopotach. Nadal potrzebne są mu dane do rozliczenia się za 2007 rok.
Jeśli podatnik gromadzi formularze ZUS RMUA albo odcinki płacowe, może spróbować rozliczyć się na tej podstawie. Pomocne mogą okazać się również wyciągi bankowe. Najlepiej jednak zwrócić się do urzędu skarbowego o wydanie odpowiedniego zaświadczenia. Urząd ma obowiązek wydać je, gdy może ono potwierdzić fakty albo stan prawny wynikający z prowadzonych przez niego ewidencji, rejestrów lub innych danych znajdujących się w jego posiadaniu. Podatnik musi jednak udowodnić, że stara się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w uzyskaniu urzędowego potwierdzenia określonych faktów. Nie będzie to trudne. W końcu za prawidłowe rozliczenie swoich dochodów odpowiada podatnik.
W ustaleniu prawidłowych danych pomóc może też wizyta w ZUS. Warto sprawdzić, czy płatnik odprowadził składki (i w jakiej wysokości).
Za naruszenie obowiązków płatnikowi grozi odpowiedzialność karna skarbowa. Gdy nie wystawi informacji PIT-11, może zapłacić grzywnę do 120 stawek dziennych (art. 80 kodeksu karnego skarbowego; k.k.s.). Jeszcze gorzej, gdy pobierając podatek, nie przekazuje go do urzędu skarbowego. Grozi za to grzywna (do 720 stawek dziennych) albo kara pozbawienia wolności do trzech lat, albo obie kary łącznie (art. 77 k.k.s.). Kary mogą być łagodniejsze, jeśli popełniony przez płatnika czyn będzie zakwalifikowany jako wykroczenie skarbowe.
Korekta deklaracji
Czy trzeba korygować deklarację PIT-11 w razie wykazania w niej przychodu, którego pracownik faktycznie nie otrzymał?
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychody ze stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Aby dane świadczenie było zaliczone do przychodów ze stosunku pracy jako świadczenie nieodpłatne, musi być faktycznie poniesione przez pracodawcę za pracownika.
Składki na dodatkowe ubezpieczenie pracownika nieopłacone przez płatnika nie stanowiły przychodu ze stosunku pracy tego pracownika, a tym samym płatnik nie miał obowiązku odprowadzenia zaliczek na podatek dochodowy od należnych choć nieodprowadzonych składek, które w efekcie końcowym pokrył sam ubezpieczony.
W związku z tym spółka powinna sporządzić korekty informacji PIT-11 za lata 2004, 2005 i 2006 w zakresie dochodów uzyskiwanych przez pracownika. Wszystko po to, by umożliwić podatnikowi odzyskanie nadpłaconego podatku dochodowego za te lata poprzez złożenie korekt zeznań rocznych.
Konsekwencją sporządzenia korekt informacji PIT-11 będzie prawidłowe rozliczenie zobowiązania podatkowego za dany rok przez podatnika.
Interpretacja Urzędu Skarbowego w Lublinie z 17 września 2007 r. (USPDII/415-1/69/10/07)
Podatnik w 2003 r. został zwolniony z pracy z rażącym naruszeniem prawa, a w 2006 r. przywrócony do pracy. Pracodawca w 2006 r. wypłacił za lata 2003, 2004, 2005 zaległe wynagrodzenie i bieżące wynagrodzenie za 2006 r., wykazując w informacji PIT-11 łączną kwotę przychodu (ponad 85 tys. zł). Podatnik zastanawia się, czy pracodawca prawidłowo wykazał spłatę wynagrodzenia za lata 2003, 2004, 2005 wypłaconą we wrześniu 2006 r. jako przychód za 2006 r.
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Źródłem przychodów jest m.in. stosunek pracy. Przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
Przychód ze stosunku pracy został zdefiniowany w art. 12 ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią do przychodów ze stosunku pracy zalicza się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń. Są to zwłaszcza: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Podatnik w zeznaniu rocznym za 2006 r. miał obowiązek wykazać przychód z tytułu wypłaty zaległego wynagrodzenia (na podstawie otrzymanej od pracodawcy informacji PIT-11) łącznie z przychodami uzyskanymi w 2006 r. z innych źródeł i obliczenia od sumy łącznych dochodów należnego podatku, zgodnie z obowiązującą w 2006 r. skalą podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o PIT.
Interpretacja Urzędu Skarbowego w Poznaniu z 10 sierpnia 2007 r. (PD-2/415-140/07)
Czy w składanym do urzędu skarbowego zeznaniu podatkowym, po otrzymaniu przez pracownika informacji PIT-11 zawierającej dane niezgodne ze stanem faktycznym, należy wykazać nierzeczywiste dochody zawarte w tej informacji, czy też dochody faktycznie otrzymane przez pracownika?
Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych – w przypadku dochodów ze stosunku pracy – podlegają jedynie te dochody, które zostały faktycznie przez podatnika otrzymane w danym roku lub postawione do jego dyspozycji.
Interpretacja Urzędu Skarbowego w Augustowie z 26 czerwca 2007 r. (US-III/415-KK-I-OF-12/2007)
Przykład
Pan Aleksander Nowak w 2007 r. zatrudniony był w firmie Trans-Bud SA. Płatnik musi sporządzić dla niego informację PIT-11.
Wypełniając ją, najpierw w poz. 1 wpisuje swój numer identyfikacji podatkowej. Potem w poz. od 4 do 5 podaje okres, za który wystawiana jest informacja. Pan Aleksander pracował przez cały rok, zatem w poz. 4 wpisuje 01.01.2007, w poz. 5 – 31.12.2007. Część B to miejsce, gdzie płatnik wpisuje swoje dane identyfikacyjne (poz. 8 i 9) oraz adres siedziby (poz. 10 – 19). W następnej części C podaje dane identyfikacyjne podatnika, w tym jego NIP (poz. 20 – 24) oraz jego adres (poz. 25 – 34).
W części D formularza podawana jest informacja o kosztach uzyskania przychodów. Tu płatnik zaznacza właściwy kwadrat, wskazujący na to, czy koszty uwzględniane są z jednego stosunku pracy, czy są podwyższone itd. Pan Aleksander mieszka w tym samym mieście, w którym znajduje się zakład pracy. W jego zatem przypadku płatnik uwzględnia koszty z jednego stosunku pracy bez podwyższania ich w związku z zamieszkiwaniem w innej miejscowości.
Kolejna część E to miejsce, gdzie płatnik będzie musiał wykazać wszystkie przychody, jakie podatnik u niego uzyskał w 2007 roku. Pan Aleksander otrzymywał wynagrodzenie (miesięcznie 5200 zł). Podpisał też ze swoim pracodawcą (w pierwszej połowie roku) pięć umów-zleceń, każda na 1000 zł. Płatnik wykaże zatem wynagrodzenie z pracy w pkt 1 (poz. 36 – 39), natomiast z umów-zleceń w pkt 6 (poz. 54 – 57). Mimo że dochód podatnika przekroczył górną granicę kolejnego przedziału skali podatkowej, płatnik przez cały rok pobierał 19-proc. zaliczkę na podatek. Działo się tak, bo podatnik złożył płatnikowi oświadczenie, że za 2007 rok zamierza opodatkować dochody łącznie z małżonkiem. Wtedy – stosownie do art. 32 ust. 1a pkt 2 lit. a ustawy o PIT – jeśli małżonek nie uzyskuje żadnych dochodów lub mieszczą się one w niższych przedziałach skali, zaliczki wynoszą za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali – 19 proc. dochodu.
Potem w poz. 81 wpisze kwotę składek na ubezpieczenie społeczne i w poz. 82 składki na ubezpieczenie zdrowotne.
Kolejnej części F płatnik nie uzupełnia. Wypełniają ją tylko ci płatnicy, którzy muszą wykazać informację o przychodach zwolnionych od podatku. W tym wypadku takiej konieczności nie ma.
W poz. 85 płatnik musi jeszcze zaznaczyć właściwy kwadrat, informujący o tym, czy do PIT-11 dołączona jest informacja PIT-R (obowiązek taki mają płatnicy wypłacający należności związane z pełnieniem obowiązków społecznych lub obywatelskich). W wypadku pana Aleksandra nie ma takiej potrzeby, płatnik zaznacza zatem kwadrat „nie”.Na koniec w części G wpisuje imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za obliczenie i pobranie podatku. Musi tu znaleźć się również podpis tej osoby.
