Orzekł tak WSA w Gdańsku w wyroku z 6 grudnia 2007 r. (I SA/Gd 912/07).
Sprawa dotyczyła sposobu zaliczenia do kosztów wydatków związanych z korzystaniem z utworów na podstawie umów licencyjnych. Spółka zwróciła się do organów podatkowych z wnioskiem o interpretację przepisów dotyczących okresu amortyzacji przysługujących jej praw. Jej zdaniem korzystanie z utworów literackich na podstawie licencji można zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodu, przy czym odpisów należy dokonywać zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT). Zastosowanie powinien mieć zatem okres amortyzacji wynoszący nie mniej niż 24 miesiące, przewidziany dla praw autorskich. Organy podatkowe uznały jednak stanowisko spółki za nieprawidłowe. Stwierdziły, że okres amortyzacji wynosi co najmniej 60 miesięcy, gdyż zastosowanie ma art. 16m ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Dopiero gdyby na skarżącą przeniesione zostały prawa autorskie (co w tym wypadku nie nastąpiło), mogłaby ona korzystać ze skróconego okresu dokonywania odpisów amortyzacyjnych.
Z organami podatkowymi zgodził się sąd. Orzekł, że uzyskanie licencji na korzystanie z utworu nie jest równoznaczne z przeniesieniem praw autorskich. Sąd podkreślił, że ustawodawca przewidział ogólny okres amortyzacji dla wartości niematerialnych i prawnych, który wynosi co najmniej 60 miesięcy. Licencje podlegające krótszej amortyzacji zostały natomiast wymienione w ustawie o CIT.
—Marta Dargas - Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową firmy Deloitte
Orzeczenie sądu zasługuje na aprobatę. Umowa licencyjna jest umową o korzystanie z utworu lub znaku. Na jej podstawie właściciel autorskich praw majątkowych nie przenosi na inny podmiot swoich praw, lecz jedynie udziela upoważnienia do korzystania z praw w określony sposób, w określonym czasie, za stosownym wynagrodzeniem lub nieodpłatnie. Potwierdza to art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, który wprost definiuje licencję jako „umowę o korzystanie z utworu autorskiego”.
Zgodnie z art. 16m ustawy o CIT okres amortyzacji praw autorskich nie może być krótszy niż 24 miesiące, podczas gdy okres amortyzacji pozostałych wartości niematerialnych i prawnych, w tym licencji, co do zasady, nie może być krótszy niż 60 miesięcy (art. 16m ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o CIT). Od zasady dotyczącej licencji ustawodawca przewidział dwa wyjątki: dla licencji na programy komputerowe oraz dla licencji na wyświetlanie filmów i emisję programów radiowych i telewizyjnych okres dokonywania odpisów nie może być krótszy niż 24 miesiące (art. 16m ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o CIT).
Z literalnego brzmienia analizowanego przepisu wynika, że wolą ustawodawcy było, aby dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od nabytych praw autorskich odbywało się w okresie krótszym (nie mniej niż 24 miesiące) niż od licencji na korzystanie z utworu (nie mniej niż 60 miesięcy).
Sąd słusznie zatem wskazał, że pojęcie „prawa autorskie”, o którym mowa w art. 16m ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, nie obejmuje swoim zakresem korzystania z utworów na podstawie umowy licencyjnej.
