Kary te, podobnie jak i zmniejszenie wartości zamówienia, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż nie mieszczą się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o tym podatku. Tak uznał dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPP1/443-510B/07/MN). Potwierdził tym samym stanowisko podatnika, który uważał, że kary pobierane od klientów z tytułu rezygnacji z zamówionego zabiegu kosmetycznego i z tytułu zmniejszenia zamówienia mają charakter kar umownych. Nie wiążą się więc z żadnymi konsekwencjami w zakresie VAT.

Spółka oprócz hotelu prowadzi instytut kosmetyczny i restaurację. Na żądanie klientów rezerwuje miejsca hotelowe i terminy zabiegów kosmetycznych wykonywanych na rzecz gości hotelowych. Przy rezygnacji z zabiegu będzie – w momencie opuszczenia hotelu – pobierana opłata. Zostanie ona naliczana w momencie, gdy oczywiste będzie, że zarezerwowane świadczenie nie zostało i nie będzie wykonane. Jeżeli zaś wartość zmniejszenia zamówienia przekroczy poziom uzgodniony przy rezerwacji np. o 10 proc., a klient zawiadomi o tym po uzgodnionym terminie, pobierana też będzie opłata za zmniejszenie zamówienia.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej. Zarówno działanie, jak i zaniechanie. Nie każde jednak powstrzymanie się od działania może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów o VAT. Aby tak było, muszą być spełnione łącznie trzy warunki. Zobowiązanie do powstrzymania się od działania musi być odpłatne, musi wynikać z wyraźnego stosunku zobowiązaniowego i musi istnieć konkretny podmiot, będący bezpośrednim beneficjentem (konsumentem) tego zobowiązania. W tym przypadku brak jest beneficjenta usługi, bo klienci rezygnujący z zabiegu nie uzyskują żadnych bezpośrednich korzyści. Nie ma więc mowy o odpłatnym świadczeniu usług.