Orzekł tak 19 września Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie spółki Avon. W 2001 r. korzystała ona z usług obcokrajowca, który reprezentował jej interesy w kontaktach z klientami ze Wschodu. W tym czasie nie miał jednak jeszcze zezwolenia na zatrudnienie w Polsce. Gdy wyjeżdżał za granicę, spółka kupowała mu wizę, a wydatki na ten cel zaliczała do kosztów w CIT.
Organy skarbowe zakwestionowały to, twierdząc, że w chwili ponoszenia kosztów obcokrajowiec nie mógł być pracownikiem firmy, gdyż nie miał zezwolenia na pracę w Polsce.
Spółka złożyła skargę do WSA. Podkreślała, że najistotniejszy jest związek wydatków z przychodami.
Wyjeżdżając za wschodnią granicę, obcokrajowiec nawiązywał kontakty handlowe i firma mogła sprzedawać tam swoje towary. Poza tym ostatecznie dostał zgodę na pracę w Polsce.
WSA zgodził się ze stanowiskiem spółki. Stwierdził, że związek wydatków z przychodem ma zasadnicze znaczenie. Jeśli da się go wykazać, a tak było w tej sprawie, takie wydatki mogą stanowić koszt firmy (III SA/Wa 1004/07).