Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 4 grudnia 2012 r. (IPTPB3/423-288/12-4/MF).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na produkcji i sprzedaży płytek ceramicznych, w ramach której zatrudnia przedstawicieli handlowych. Do zadań tych pracowników należy tworzenie sieci klienckiej zarówno na terenie kraju, jak i za granicą oraz dostarczanie klientom materiałów reklamowych i promocyjnych, a także przyjmowanie zamówień. Charakter wykonywanych zadań pociąga za sobą konieczność częstych wyjazdów służbowych, w związku z czym spółka oddaje do dyspozycji pracowników samochody służbowe. Ponadto, na mocy umowy dotyczącej powierzenia samochodu, pracownik może parkować samochód w miejscu zamieszkania niezależnie od tego, czy następnego dnia udaje się w podróż służbową, czy wykonuje pracę w siedzibie spółki. W związku z tym wielokrotnie dochodzi do sytuacji, gdy przedstawiciele handlowi korzystają z samochodów służbowych w celu dojechania do zakładu pracy.  Spółka nie obciąża pracowników żadnymi opłatami z tego tytułu. W związku z tym spółka zadała pytanie, czy wydatki dotyczące eksploatacji samochodu, związane z dojazdem pracowników do zakładu pracy, mogą być kosztami uzyskania przychodu.

Izba skarbowa uznała, że wydatki poniesione na eksploatację samochodu służbowego w związku z przejazdem pracownika pomiędzy miejscem parkowania (w tym przypadku będącego równocześnie miejscem zamieszkania pracownika) a miejscem pracy mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodu pod warunkiem, że przejazd taki nie służy osobistym celom pracownika. Równocześnie organ podkreślił, że jedynie wydatki związane z eksploatacją samochodu do celów służbowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów. Z tego powodu, w przypadku gdy samochód jest wykorzystywany również do celów prywatnych, należy wydzielić odpowiednią część wydatków i wyłączyć ją z kosztów uzyskania przychodów.

Komentarz eksperta

Natalia Nazim, konsultant w Dziale Prawno-podatkowym PwC

W mojej ocenie wątpliwości spółki co do możliwości uznania kosztów eksploatacji samochodów służbowych na trasie pomiędzy miejscem zamieszkania a zakładem pracy mogą wynikać z niepewności, czy przejazdy na takiej trasie nie zostaną uznane przez organy podatkowe za wykorzystanie samochodu służbowego do celów prywatnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT za koszty uzyskania przychodów można uznać wydatki poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, pod warunkiem że wydatki te nie są wymienione w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Wydatki związane z udostępnianiem pracownikowi samochodu do celów prywatnych nie zostały ujęte w art. 16 ust. 1, w związku z tym wątpliwości może jedynie budzić ich związek z osiąganym przez spółkę przychodem.

W praktyce uznaje się, że udostępnienie pracownikowi samochodu służbowego dla potrzeb prywatnych nie ma związku z uzyskiwanym przez spółkę przychodem, służy natomiast wyłącznie osobistym interesom pracowników (por. interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 23 maja 2012r., ILPB3/423-71/12-4/MM). Dodatkowo, izba podkreśla w tej interpretacji, że kwalifikacja kosztów pracowniczych nie powinna zależeć od tego, czy otrzymane przez pracownika świadczenie zostało opodatkowane PIT. Tym samym, nałożenie na pracownika podatku z tytułu nieodpłatnego korzystania z samochodu służbowego do celów prywatnych nie jest argumentem wystarczającym do uznania wydatków poniesionych w związku z eksploatacją tego samochodu za koszty uzyskania przychodów.

Odmienną sytuację stanowi jedynie przypadek, gdy pracodawca pobiera od pracowników opłaty z tytułu użytkowania samochodu w celach prywatnych.

Ze względu na fakt, że spółka osiąga dodatkowy przychód, organy uznają, że wydatki poniesione w związku z eksploatacją udostępnianego samochodu zaliczają się do kosztów uzyskania przychodów (por. interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 6 marca 2012 r., IBPBI/2/423-1421/ 11/AP). W omawianej sprawie spółka nie pobiera opłat od pracowników z tytułu przejazdów do zakładu pracy, dlatego też istniało ryzyko zakwestionowania słuszności uznania omawianych wydatków za koszty uzyskania przychodów. Organ przychylił się jednak do stanowiska spółki, uznając, że przejazdy takie wykonywane są w ramach realizacji zadań służbowych.

Moim zdaniem istotnym argumentem przemawiającym na korzyść spółki jest fakt, że na mocy wewnętrznych ustaleń pracownik ma prawo parkować samochód w miejscu zamieszkania. Dzięki temu rozwiązaniu spółka nie ponosi kosztów najmu dodatkowej powierzchni parkingowej, potrzebnej do przechowywania całej floty należącej do spółki, co leży w jej interesie ekonomicznym.