[b]Prowadzę działalność w pomieszczeniach gospodarczych, które wiele lat temu rodzice przekazali w formie darowizny zarówno mnie, jak i rodzeństwu (każdy ma po 1/3). Za zgodą rodzeństwa wykorzystuję budynek gospodarczy w całości do prowadzenia działalności, bez wprowadzania go do ewidencji środków trwałych. Podczas kontroli sanepidu otrzymałem nakaz wykonania niezbędnych prac budowlanych w tym budynku. Teraz się zastanawiam, jak rozliczyć poniesione wydatki na adaptację pomieszczeń. Wcześniej budynek był przeznaczony tylko do konfekcjonowania artykułów spożywczych. Przeprowadzone prace mają na celu adaptację pomieszczeń na handel hurtowy.[/b]
O tym, czy poniesione nakłady stanowią wydatki na remont i są bezpośrednio zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, czy też będą uznane za nakłady na ulepszenie środka trwałego i będą podlegały odpisom amortyzacyjnym odnoszonym w koszty sukcesywnie, decyduje zakres przeprowadzonych przez podatnika robót.
Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie precyzuje użytych w niej pojęć: przebudowa, adaptacja, rozbudowa, rekonstrukcja itd. Brak jest także definicji pojęcia „remont i modernizacja”. Trzeba zatem odwołać się do prawa budowlanego.
Jak zauważyła [b]Izba Skarbowa w Warszawie w interpretacji z 3 lutego 2010 r. (IPPB1/415-862/09-3/KS)[/b], „różnica pomiędzy nakładami ponoszonymi na remont a nakładami ponoszonymi na ulepszenie środków trwałych polega na tym, że remont zmierza do podtrzymania, odtworzenia wartości użytkowej środków trwałych i jest rodzajem naprawy, wymiany zużytych elementów, natomiast w wyniku ulepszenia środek trwały zostaje unowocześniony lub przystosowany do spełnienia innych, nowych funkcji, zyskuje istotną zmianę cech użytkowych”.
Wykonane przez czytelnika prace to ulepszenie. Wydatki poniesione na ulepszenie będą mogły być zaliczone do kosztów tylko poprzez odpisy amortyzacyjne (proporcjonalnie do posiadanego przez czytelnika udziału we współwłasności) pod warunkiem, że budynek zostanie wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
Składniki majątku wprowadza się do ewidencji najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego. Od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczas ewidencją odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, począwszy od miesiąca następującego po tym, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji.
[i]Podstawa prawna:
– [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawa z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. DzU z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zm.).[/link][/i]
