Tak wynika z [b]interpretacji Izby Skarbowej w Katowicach z 21 grudnia 2009 r. (IBPBI/1/ 415-786/09/ZK).[/b]

Dotyczyła ona spółki komandytowej, która kupiła urządzenia medyczne i początkowo uwzględniła je w ewidencji środków trwałych, dokonując odpisów amortyzacyjnych. Przed upływem roku od zakupu podjęła decyzję o sprzedaży urządzeń w ramach transakcji leasingu zwrotnego.

Zdaniem spółki sprzedaż przed upływem roku od momentu oddania do używania spowodowała zmianę przeznaczenia urządzeń na towary handlowe (nie mogą być one dalej kwalifikowane jako środek trwały w rozumieniu art. 22a [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr?id=80474]ustawy o PIT[/link]).

Należy zatem wycofać je z ewidencji środków trwałych ze skutkiem od momentu ich zakupu oraz skorygować naliczone odpisy amortyzacyjne za okres od momentu ujawnienia w ewidencji środków trwałych do momentu sprzedaży na rzecz finansującego. Koszty zakupu będą kosztami uzyskania przychodów w momencie sprzedaży tych towarów, zgodnie z art. 22 ust. 5 ustawy o PIT.

Organ podatkowy nie zgodził się z tym. Stwierdził, że [b]przepisy nie uzależniają powstania przychodu ze sprzedaży składnika majątku będącego środkiem trwałym od faktycznego okresu jego użytkowania.

Mimo że urządzenia zostały sprzedane przed upływem roku ich użytkowania, nie było podstaw prawnych do przekwalifikowania ich, tj. uznania za towary handlowe. W konsekwencji nie zachodziła również konieczność skorygowania odpisów amortyzacyjnych zaliczonych wcześniej do kosztów uzyskania przychodów.[/b]

Zauważył przy tym, że odpisy te w świetle art. 24 ust. 2 ustawy o PIT mają również wpływ na ustalenie dochodu ze sprzedaży składników majątku będących środkami trwałymi.

Z kolei wydatki na nabycie urządzeń będących środkami trwałymi, jako element ich wartości początkowej, zostaną uwzględnione przy ustalaniu dochodu z ich odpłatnego zbycia, stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b) oraz art. 24 ust. 2 zdanie 2 i pkt 1 ustawy o PIT.

[i]Autor jest konsultantantem w Zespole Zarządzania Wiedzą Podatkową PricewaterhouseCoopers[/i]

[ramka][b]Komentuje Agnieszka Kurzeja, starsza konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers:[/b]

Argumentację izby skarbowej należy uznać za zasadną. Zgodnie bowiem z definicją zawartą w ustawie o PIT środkiem trwałym podlegającym amortyzacji podatkowej jest m.in. urządzenie, które ma określony – ściśle zdefiniowany – zespół cech (m.in. kompletność i zdatność do używania w dniu przyjęcia). Jedną z takich cech jest „przewidywany okres używania”, który powinien być dłuższy niż rok.

Przepisy wyraźnie odnoszą się do przewidywanego okresu używania, a nie faktycznego okresu, w jakim dane urządzenie będzie używane.

W związku z tym istotne są pewne założenia/przewidywania podatnika klasyfikującego dany przedmiot jako środek trwały na moment podejmowania decyzji w tym zakresie, tj. na moment wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Ponadto przepisy podatkowe nie odnoszą się do kwestii rozliczeń, gdy przewidywany okres używania środka trwałego przez podatnika nie był faktycznie dłuższy niż rok.

Tak więc należy przyjąć, że bez znaczenia dla uznania urządzeń za środki trwałe powinien być fakt ich sprzedaży przed upływem – pierwotnie przewidywanego – okresu używania.

Zatem należy zgodzić się z izbą, że w takim wypadku nieuzasadniona będzie korekta odpisów amortyzacyjnych naliczonych dotąd przez podatnika w okresie amortyzacji.

Odmienne rozumienie przepisów mogłoby prowadzić do utrudnień dla podatników, związanych np. z koniecznością korekty rocznych rozliczeń podatku dochodowego w momencie odprzedaży składników majątku (wynikających z korekty odpisów amortyzacyjnych).

Wprawdzie omawiana interpretacja odnosi się do podatku dochodowego od osób fizycznych, niemniej ze względu na zbliżoną regulację prawną taka transakcja powinna mieć identyczne skutki w podatku dochodowym od osób prawnych.[/ramka]