Najem samochodu za granicą z podatkiem u źródła

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, podatnicy, którzy nie mają siedziby lub zarządu w Polsce (nierezydenci), podlegają obowiązkowi podatkowemu w Polsce tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (mają oni tzw. ograniczony obowiązek podatkowy). Oznacza to, że polski fiskus ma prawo opodatkować jedynie taką część światowego dochodu zagranicznych podmiotów, którą można uznać za osiągniętą w Polsce.

Kluczowe dla ustalenia zakresu obowiązku podatkowego nierezydenta jest zatem pojęcie „dochód osiągnięty na terytorium Polski". Sądy administracyjne i organy podatkowe niejednokrotnie próbowały ustalić, co należy rozumieć pod tym pojęciem. Raz wskazywano, że istotna jest siedziba płatnika, a więc terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jako miejsce wypłaty wynagrodzenia (por. interpretacja Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2014 r., IBPBI/2/423-1331/13/JD). Innym znów razem podkreślano rolę miejsca, w którym występuje efekt świadczenia, stwierdzając, że dochód jest osiągnięty na terytorium Polski wtedy, gdy rezultat usługi w postaci powstania lub powiększenia przychodów następuje w Polsce (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 4 lipca 2013 r., II FSK 2200/11). Także miejsce świadczenia było istotnym kryterium przy ustalaniu zakresu obowiązku podatkowego. Powołał się na nie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 4 marca 2015 r. (II FSK 346/13), wyjaśniając, że „pod pojęciem »terytorium, z którym wiąże się osiąganie dochodów« należy rozumieć miejsce, gdzie faktycznie podejmowane są czynności zmierzające do osiągnięcia dochodu (...)".