Likwidacja majątku powinna być odpowiednio udokumentowana dla celów podatkowych oraz księgowych. Niezbędnym elementem jest sporządzenie protokołu likwidacji, w którym powinna się znaleźć obowiązkowo data likwidacji, jej przyczyna, a także wyszczególnienie ilości i rodzaju likwidowanego majątku wraz z podpisem osoby lub komisji dokonującej likwidacji. W niektórych stanowiskach organów skarbowych pojawia się także wymóg fizycznej likwidacji majątku jako jeden z koniecznych warunków rozpoznania strat jako kosztów podatkowych. Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z 12 lutego 2008 r. (I SA/Po1608/07): „strata wynikająca z wadliwości towaru jest oczywiście również kosztem uzyskania przychodu, wymaga jednak takiego samego udokumentowania jak każdy inny poniesiony koszt. (...) wydatek musi zostać faktycznie poniesiony w sensie realnym, tzn. że musi nastąpić uszczuplenie zasobów finansowych, z których wydatek jest dokonywany. Samo zaksięgowanie wadliwych towarów nie oznacza ich faktycznej likwidacji. Samo zakwalifikowanie w księgach towaru jako zlikwidowany nie oznacza, iż uległ on rzeczywiście likwidacji, gdyż dokumentem potwierdzającym likwidację nie są przecież polecenia księgowania. Zdarzeń gospodarczych nie można domniemywać, muszą być one wykazane".