Tak orzekł NSA w wyroku z 22 stycznia 2016 r. (II FSK 2647/13).
Skarżąca rozważa zawieranie umów leasingu finansowego, których przedmiotem będą podlegające amortyzacji środki trwałe i wartości niematerialne i prawne. Warunki umów leasingu zakładają, że będą one zawierane na czas oznaczony, w czasie umowy klienci będą uiszczali raty leasingowe, a po jej zakończeniu będą mieli możliwość wykupu przedmiotu leasingu. Klienci będą również rozliczali odpisy amortyzacyjne w podstawowym okresie umowy. Cena wykupu przedmiotu leasingu będzie stanowiła znakomitą większość jego wartości początkowej. We wniosku o interpretację spółka poprosiła o potwierdzenie, czy przedstawiona przez nią konstrukcja umowy leasingu pozwala na zakwalifikowanie jej jako umowy leasingu finansowego z art. 17f ustawy o CIT. Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości uznania inwestycji w obcych środkach trwałych za przedmiot leasingu finansowego.