Naczelny Sąd Administracyjny rozstrzygnął na korzyść podatników kolejny spór o podatkowy sposób rozliczania kosztów prac rozwojowych.

Sprawa dotyczyła spółki, która zawarła umowę na dofinansowanie projektu celowego. Inwestycja obejmowała modernizację lokomotywy spalinowej i przystosowanie jej do wymagań UE. Firma wyjaśniła, że z innym wykonawcą (niż ten, który daje dofinansowanie) zobowiązują się do wykonania określonych badań przemysłowych i prac rozwojowych. Wykonawca przekaże jej wyniki badań, a potem przeniesie na nią autorskie prawa majątkowe do dokumentacji.

Harmonogram wykonania projektu podzielono na trzy etapy: badania przemysłowe, prace rozwojowe oraz wdrożeniowo-inwestycyjne.

Spółka zapytała, jak rozliczyć koszty prac rozwojowych, gdy na podatnika zostały przeniesione autorskie prawa majątkowe do dokumentacji (art. 15 ust. 4a ustawy o CIT). Sama uważała, że należności ze wszystkich etapów projektu, łącznie z III, może zaliczyć do kosztów jednorazowo w roku podatkowym, w którym zostanie zakończony cały projekt (art. 15 ust. 4a pkt 2 ustawy o CIT).

Fiskus nie potwierdził tego stanowiska. Zauważył, że III etap projektu nie podlega dofinansowaniu, bo spółka ma zamiar wykorzystać prototyp do sprzedaży. Zatem jego wykonanie miało charakter komercyjny. Dlatego wartość początkową kosztów prac rozwojowych stanowią tylko dwa pierwsze etapy projektu.

W ocenie urzędników przepisy nie dają swobody wyboru sposobu zaliczania do kosztów prac rozwojowych. Podatnik w celu prawidłowej kwalifikacji musi czekać do zakończenia prac.

Spółka zaskarżyła interpretację i Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uwzględnił jej skargę. Stwierdził, że skarżąca ma prawo wyboru któregokolwiek z trzech sposobów zaliczania kosztów prac rozwojowych do kosztów podatkowych z art. 15 ust. 4a ustawy o CIT.

Tak samo uznał NSA. Powtórzył też za WSA, że pojęcia prac rozwojowych nie można dzielić na części. Jak tłumaczył sędzia NSA Stefan Babiarz, podejście fiskusa jest nieżyciowe i nie ma uzasadnienia gospodarczego. Wyrok jest prawomocny.

sygnatura akt: II FSK 1029/13