Tak wynika z interpretacji PIT izby skarbowej w Łodzi (IPTPB1/415-683/13-5/AP).

Ze stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę wynika, że pożyczkodawca dostarczył podatnikowi certyfikat rezydencji, który stwierdzał, że pożyczkodawca jest rezydentem Wielkiej Brytanii. Problem w tym, że w certyfikacie tym nie wskazano okresu, za który certyfikat potwierdzał fakt rezydencji. Oznacza to, że dokument ten nie stwierdzał w jakim okresie pożyczkodawca był rezydentem podatkowym w Wielkiej Brytanii. Przedmiotowy certyfikat zawierał jedynie wskazanie rezydenta podatkowego i datę wystawienia certyfikatu.

Podatnik zwrócił się o dokonanie interpretacji indywidualnej w sprawie czasu obowiązywania rezydencji podatkowej. Wnioskodawca zapytał, czy certyfikat rezydencji, który nie wskazuje dat jego obowiązywania, stanowiący zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych, wydany przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika jest dokumentem potwierdzającym rezydencję podatnika po dacie wystawienia dokumentu i stanowi podstawę do stosowania stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Minister Finansów wyjaśnił, że certyfikat rezydencji jest środkiem dowodowym posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju (miejsca zamieszkania dla celów podatkowych). Stwierdzenie to umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień umowy w sprawie unikania podwójnego opodatkowania.

Do osiągnięcia powyższego celu istotne jest zatem, aby certyfikat, wystawiony przez władze podatkowe drugiego państwa, potwierdzał uprawnienie dotyczące obniżenia lub niepobrania podatku z tytułu wypłat należności dokonywanych przez płatnika.

Wynika to z tego, że realizacja uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania może nastąpić tylko w wypadku udokumentowania miejsca siedziby certyfikatem rezydencji, który uwzględnia dzień dokonania wypłaty.

W wypadku uzyskania certyfikatu po dokonaniu płatności, taki dokument powinien potwierdzać rezydencję podatkową za okres, w którym dokonano płatności (por. wyrok WSA w Warszawie z dnia 27 kwietnia 2009 r., sygn. akt III SA/Wa 94/09, opubl. LEX nr 532653; wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 października 2006 r., sygn. akt III SA/Wa 1448/06, niepubl.).

Minister dodał, że certyfikaty rezydencji, które nie określają daty ich ważności, nie potwierdzały rezydencji podatkowej i nie pozwalały w latach 2011 - 2012 na pobieranie podatku w wysokości 5% kwoty odsetek brutto. Oznacza to, że nie stanowiły one podstawy do zastosowania przez płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, stawki podatku w oparciu o przepisy art. 29 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.