Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wydał precedensowe orzeczenie dotyczące uprawnień płatnika (sygn. akt VIII SA/Wa 696/13). Stanowisko w nim zawarte jest jak najbardziej zasadne, chociaż wyłamuje się z dominującej linii orzecznictwa i doktryny. Sąd przyjął bowiem, że uprawnionym do wystąpienia o stwierdzenie nadpłaty jest również płatnik podatku, i to niezależnie od tego, czy w wyniku uiszczenia podatku nienależnie on sam został zubożony.
Tymczasem do tej pory przeważał pogląd, że tylko podatnik, który poniósł uszczerbek ekonomiczny na skutek pobrania z jego majątku kwoty podatku, która się fiskusowi nie należała, jest uprawniony do dochodzenia zwrotu nadpłaconych kwot.
Pogląd ten, chociaż rozpowszechniony, nie znajdował odzwierciedlenia ani w treści przepisów definiujących nadpłatę, ani w uregulowaniach wskazujących na podmioty legitymowane do występowania z wnioskami o stwierdzenie nadpłaty. Komentowany wyrok WSA w Warszawie zasadnie wyłamuje się z tej linii, wymagającej, aby wnioskodawcą był tylko i wyłącznie podmiot zubożony nienależnym uiszczeniem podatku.
Jest to już drugie orzeczenie prawomocne, po wyroku NSA z jesieni ?2012 r., w którym sąd administracyjny stwierdził, że zarówno podatnik, jak i płatnik są uprawnieni do wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty. ?Gdy zatem podatek jest odprowadzany za pośrednictwem płatnika, ?w razie jego pobrania i odprowadzenia nienależnie z wnioskiem o nadpłatę może wystąpić zarówno płatnik, jak i podatnik, a wniosek taki musi zostać rozpatrzony z udziałem obu podmiotów.
W toku postępowania właściwy organ będzie zobowiązany do zbadania, u którego z nich wystąpiła nadpłata.
Problematyka zubożenia będzie więc przesunięta na płaszczyznę merytorycznego rozpatrywania wniosku o stwierdzenie nadpłaty i nie będzie warunkowała samego prawa do jego złożenia.
—oprac. olat
Autor jest adwokatem, partnerem w kancelarii Zając Zarębski ?i Partnerzy
