Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT podatnicy podlegający w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu płacą zryczałtowany podatek dochodowy (w wysokości 20 proc. przychodów) od przychodów za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how). Podatek jest pobierany i rozliczany przez płatnika – polski podmiot. Podatek nie jest pobierany w razie zastosowania zwolnienia określonego w art. 21 ust. 3 ustawy o CIT.

Ponieważ przepis mówi o przychodach „za informacje", obejmuje on przychody z udzielenia licencji oraz zbycia know-how. Regulacja ta jest jednak stosowana z uwzględnieniem przepisów właściwej umowy międzynarodowej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Umowy międzynarodowe z zasady definiują know-how podobnie do polskich regulacji podatkowych (jako informacje związane z doświadczeniem zdobytym w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej). Należy pamiętać, że oceniając każdy konkretny przypadek, trzeba sięgnąć do właściwej umowy międzynarodowej  zawartej przez państwo źródła i państwo rezydencji podatnika.

Dokładne określenie przedmiotu świadczenia: udzielenie prawa do korzystania z know-how, zbycie know-how czy świadczenie usługi, skutkuje odmiennymi zasadami opodatkowania.

Licencja...

Udzielenie licencji na know-how podlega art. 21 ustawy o CIT oraz właściwej umowie międzynarodowej (artykułowi dotyczącemu należności licencyjnych). Z zasady umowy międzynarodowe przewidują stawki podatkowe niższe od stawki przewidzianej przepisami ustawy o CIT.

... zbycie...

Zbycie know-how podlega art. 21 ustawy o CIT. Przepis umów międzynarodowych dotyczący należności licencyjnych obejmuje jednak jedynie opłaty z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania prawa. W przypadku zbycia know-how nie mamy do czynienia z należnością licencyjną (w rozumieniu umowy międzynarodowej). Oznacza to stosowanie innego przepisu umowy międzynarodowej, traktującego o zbyciu majątku lub zyskach z przedsiębiorstw. Z reguły nie przewiduje on opodatkowania danego dochodu w Polsce.

Zbycie prawa majątkowego z zasady opodatkowane jest wyłącznie w państwie rezydencji zagranicznego podatnika. Oznacza to brak obowiązku poboru podatku zgodnie z art. 21 ustawy o CIT.

Uwaga!

Inaczej uznała Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 8 maja 2013 r.

(ILPB4/423-35/13-4/DS)

. Pominęła bowiem okoliczność sprzedaży danych będących know-how, poddając tę transakcję art. 12 ust. 3 umowy polsko-niemieckiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania. Interpretacja ta ma jednak wyjątkowy charakter odstępujący od wskazanej reguły.

... i nabycie

W przypadku nabycia usług, może ona podlegać art. 21 ustawy o CIT. Dotyczy on m.in. opłat z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze. Ponieważ nie mamy w tym przypadku do czynienia z know-how, nie ma zastosowania artykuł umów międzynarodowych dotyczący należności licencyjnych. Właściwym przepisem jest artykuł dotyczący zysków z przedsiębiorstw.

Jeżeli świadczenie usługi przez zagraniczny podmiot następuje bez udziału zakładu położonego w Polsce, to dochód nie podlega opodatkowaniu zgodnie z art. 21 ustawy o CIT (tak m.in. Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 16 listopada 2011 r., ILPB4/ 423-292/11-4/MC).

W każdym z tych przypadków (obniżenia stawki, zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 3 ustawy o CIT, wyłączenia opodatkowania w Polsce), polski podmiot wypłacający należność powinien posiadać certyfikat rezydencji zagranicznego kontrahenta. Posiadanie certyfikatu warunkuje możliwość posłużenia się przez płatnika postanowieniami umowy międzynarodowej.

Powyższe zasady poboru podatku dotyczą przypadków udzielenia know-how bezpośrednio przez podmiot zagraniczny. Jeżeli know-how jest przekazane do dyspozycji polskiego zakładu zagranicznej jednostki i to ta wewnętrzna jednostka organizacyjna dysponowałaby tym dobrem, to zasady opodatkowania ulegają zmianie. Przepisy umów międzynarodowych oraz art. 26 ust. 1d – 1e ustawy o CIT mogą wyłączyć obowiązek poboru podatku przez polskiego nabywcę know-how. Samodzielnego rozliczenia podatku dokonuje wówczas zagraniczny podatnik.