Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Łodzi z 22 sierpnia 2013 r. (IPTPB3/ 423-216/13-2/PM).

Wniosek o interpretację złożyła spółka, która planuje rozpocząć prowadzenie działalności w zakresie najmu powierzchni handlowych znajdujących się w centrach handlowych na rzecz podmiotów trzecich. W związku z planowanym rozpoczęciem działalności spółka zamierza zawrzeć umowę leasingu finansowego centrum handlowego od obecnego właściciela (tj. leasingodawcy). Umowa ta będzie umową leasingu finansowego w rozumieniu art. 17f ustawy o CIT. Przedmiotem umowy będą środki trwałe (budynek centrum), zaś sama umowa zostanie zawarta na czas określony. Suma ustalonych opłat pomniejszona o należny VAT będzie odpowiadać co najmniej wartości początkowej środka trwałego. Spółka nie wyklucza, że w trakcie trwania umowy może dojść do przekształceń podmiotowych po stronie leasingodawcy.

Spółka zwróciła się o potwierdzenie stanowiska, zgodnie z którym w przypadku cesji umowy leasingu przez obecnego właściciela centrum, na rzecz podmiotu trzeciego, przy zachowaniu pozostałych postanowień umowy bez zmian, spółka jako korzystający będzie mogła kontynuować rozliczenia podatkowe z tytułu leasingu na dotychczasowych zasadach. W uzasadnieniu własnego stanowiska spółka odniosła się do ustawowej definicji podstawowego okresu umowy leasingu, a w szczególności jej części, która zaczęła obowiązywać od początku 2013 r.

Organ podatkowy uznał stanowisko spółki za prawidłowe.

Komentarz eksperta

Kamila Lubiecka, konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PwC

Umowa leasingu oraz kwestia następstwa prawnego w przypadku cesji umowy leasingu zostały zdefiniowane przepisami kodeksu cywilnego. Jednak w zakresie prawa podatkowego ustawodawca wprowadził własną definicję leasingu. W stanie prawnym obowiązującym do końca 2012 r. przepisy ustawy o CIT nie zawierały szczegółowej podstawy prawnej regulującej konsekwencje podatkowe zmian podmiotowych w przypadku umów leasingu. W praktyce kwestia ta była przedmiotem istotnych wątpliwości oraz rozbieżności interpretacyjnych.

W omawianej interpretacji, spółka podkreślała, że w przypadku umów leasingu zawartych w stanie prawnym obowiązującym do 1 stycznia 2013 r. organy podatkowe negowały możliwość kontynuacji rozliczeń podatkowych umowy leasingu, jeśli dochodziło do jej cesji. Organy twierdziły, że na dzień cesji mamy do czynienia z nową umową leasingu, co skutkuje koniecznością zbadania, czy na dzień wstąpienia do umowy leasingu nowego korzystającego, umowa ta spełnia warunki do uznania jej za leasing na gruncie ustawy o CIT.

Również Naczelny Sąd Administracyjny w niekorzystnym dla podatników wyroku z 6 marca 2013 r. (II FSK 1332/11) stwierdził, że w przypadku zmiany podmiotowej leasingobiorca nie może kontynuować rozliczeń z tytułu leasingu na dotychczasowych zasadach.

NSA wskazał, że wynika to z braku szczególnej podstawy prawnej w prawie podatkowym do kontynuowania rozliczeń podatkowych w przypadku cesji umowy leasingu. Zdaniem NSA, takiej podstawy nie można wywodzić z innej dziedziny prawa np. prawa cywilnego. Ten niekorzystny dla podatników wyrok stoi w sprzeczności z wyrokiem NSA, wydanym 18 kwietnia 2012 r. (II FSK 1755/10). W tym drugim wyroku NSA stwierdził, że istnieje możliwość kontynuowania rozliczeń podatkowych, jeśli dojdzie do zmian podmiotowych w umowie leasingu. NSA w tym wyroku podkreślił, że w przypadku gdy treść umowy (w szczególności: podstawowy okres trwania umowy, wysokość opłat czy też przedmiot umowy) nie ulega zmianie, a umowa w dalszym ciągu spełnia kryteria wynikające z przepisów ustawy o CIT, podatnik może rozliczać umowę leasingu na dotychczasowych zasadach. NSA podkreślił, że odmienna wykładnia prowadziłaby do pogorszenia sytuacji podmiotów przejmujących umowę leasingu w porównaniu z podmiotami, które identyczne umowy zawarły jako pierwsi korzystający. Wskazane rozbieżności powodowały w praktyce wiele komplikacji przy rozliczaniu przez podatników umów leasingu zawartych przed 1 stycznia 2013 r.

Zgodnie ze stanowiskiem Izby Skarbowej w Łodzi, przedstawionym w komentowanej interpretacji, ustawodawca dopiero od 1 stycznia 2013 r. dopuścił możliwość kontynuowania rozliczeń podatkowych w przypadku zmian podmiotowych w umowach leasingu. Wynika to wyraźnie ze zmienionego od 1 stycznia 2013 r. art. 17a pkt 2 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem (w nowym brzmieniu), przez podstawowy okres umowy leasingu rozumie się czas oznaczony w umowie, z wyłączeniem czasu, na który umowa może być przedłużona lub skrócona. W przypadku zaś zmiany strony lub stron tej umowy podstawowy okres umowy uważa się za zachowany, jeżeli inne postanowienia umowy nie uległy zmianie.

Konkludując, wprowadzonych zmian nie sposób uznać jednoznacznie za korzystne dla podatników. Z jednej strony zmiany w ustawie o CIT rozstrzygają wątpliwości w zakresie zmian podmiotowych przy cesji umowy leasingu, co wpływa na poprawę jakości prawa oraz ułatwia interpretację przepisów ustawy o CIT w tym zakresie. Jednak ustawodawca, określając tę zmianę jako nową regulację, a nie jako doprecyzowanie dotychczasowych przepisów, niejako „wymusił" niekorzystną dla podatników wykładnię w odniesieniu do umów leasingu zawartych przed 2013 r.