Ustalenie kraju, w którym opodatkowana jest transakcja, niekiedy zależy od tego, czy jest ona dostawą towarów czy świadczeniem usług. Izba Skarbowa w Łodzi w niedawnej interpretacji  uznała, że w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym za decydujące należy uznać kryterium wartości użytych materiałów do wytworzenia nowych produktów (nr IPTPP2/443-338/13-2/KW).

Polska spółka wykonywała na rzecz kontrahenta z Wielkiej Brytanii czynności polegające na wykańczaniu, laminowaniu, materiałów włókienniczych.

Proces zakłada nabycie przez przedsiębiorcę z Wielkiej Brytanii materiałów w Polsce, u polskiego producenta. Towary te są dostarczane do polskiej spółki, która przy użyciu nabytych przez siebie towarów – pianki służącej jako klej i cienkiej dzianiny – wytwarza produkt końcowy. Towary, które są poddawane procesowi laminowania przez cały czas, kiedy znajdują się w posiadaniu polskiej firmy, są własnością podatnika VAT z Wielkiej Brytanii.

Zależnie od rodzaju laminatu, udział materiałów własnych, nabytych przez polską spółkę, w stosunku do materiału stanowiącego własność kontrahenta może wynosić od 33,33 proc. do 50 proc. w ujęciu ilościowym i od 70 proc. do 80 proc. w ujęciu wartościowym.

Spółka uznała, że wykonywane czynności są usługami. W takim wypadku – skoro są świadczone na rzecz podatnika z siedzibą w innym kraju UE – są opodatkowane tam, gdzie znajduje się ta siedziba, na której potrzeby usługi są świadczone.

Izba skarbowa uznała to stanowisko za nieprawidłowe. Organ wyjaśnił, że pojęcie świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym nie zostało zdefiniowane na gruncie przepisów o VAT, więc trzeba przeanalizować szereg okoliczności związanej z transakcją.

W wyniku tej analizy doszedł do przekonania, że w sytuacji, gdy materiały powierzone polskiej spółce przez kontrahenta do wykonania laminatów stanowią w ujęciu wartościowym mniej niż 50 proc. w stosunku do materiałów własnych zainteresowanego zużytych przy wykonaniu ww. towarów, to takie świadczenie należy uznać za dostawę towarów.

W pozostałej części, tj. potwierdzenia, że usługi powinny być opodatkowane w Wielkiej Brytanii, organ uznał, że pytanie jest bezprzedmiotowe.