Innego zdania jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, który twierdzi, że dom jest jednostką budżetową i nie podlega VAT.
Dom pomocy społecznej w Krakowie świadczy usługi pomocy w zakwaterowaniu. Poza dochodami z tytułu odpłatności za pobyt nie uzyskuje żadnych innych. Do końca 2012 r. korzystał ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy fiskalnej na podstawie rozporządzenia z 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących. Obecnie także nie ewidencjonuje za ich pośrednictwem sprzedaży swoich usług.
DPS wystąpił o interpretację przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Pytanie brzmiało: czy do domu pomocy społecznej utworzonego przez jednostkę samorządu terytorialnego ma zastosowanie art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, który nie uznaje za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów je obsługujących? Zdaniem wnioskodawcy – tak. Samorządowy dom pomocy społecznej nie musi zatem rejestrować obrotu za pomocą kasy fiskalnej.
Zadanie obowiązkowe
W interpretacji indywidualnej minister finansów uznał, że do DPS nie ma zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy o VAT. Jest on podatnikiem VAT z tytułu świadczenia usług pomocy z zakwaterowaniem – stwierdził. Świadczone przez DPS usługi, za które jego mieszkańcy wnoszą opłaty na konto bankowe, mogły natomiast korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania ich za pomocą kasy, ale jedynie do końca 2012 r. – uznał resort.
Dom pomocy społecznej złożył do WSA w Krakowie skargę na interpretację, zarzucając błędne przyjęcie, że DPS jest podatnikiem VAT z tytułu świadczenia usług dla mieszkańców ośrodka.
Zdaniem przedstawicieli ośrodka jako gminna jednostka budżetowa działa on na odmiennych zasadach niż podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym samym zakresie, czyli niepubliczne domy pomocy społecznej. Utworzenie i utrzymanie domu pomocy społecznej należy bowiem do obowiązkowych zadań własnych gminy .
Inaczej niż prywatne
Tak samo uznał WSA, który stwierdził, że jednym z zadań własnych gminy jest świadczenie pomocy społecznej, tworzenie i utrzymywanie ośrodków i zakładów opiekuńczych. Ustawodawca pozostawił gminie do wyboru dwie formy wykonywania tych zadań: utworzenie jednostki organizacyjnej, której celem jest wykonywanie zadania (lub zadań) bądź też zawarcie umowy z podmiotem zewnętrznym, m.in. z organizacją pozarządową.
W pierwszym wariancie stworzona zostaje jednostka pozostająca w strukturze organizacyjnej gminy, w tym jednostka budżetowa. W ustawie z 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych jednostki budżetowe zaliczone zostały do sektora finansów publicznych (art. 9 pkt 3) – zauważył sąd. Samorządowy dom opieki społecznej działa na odmiennych zasadach niż podmioty prowadzące działalność gospodarczą w tym samym zakresie. Ośrodki prywatne między innymi nie mają ograniczeń w pobieraniu opłat i finansowaniu; kierują się jedynie wolnorynkowymi zasadami. Inaczej niż jednostka budżetowa, za pomocą której gmina wykonuje zadania własne. Nie może zatem być traktowana jako odrębny organ – uważa sąd.
WSA uznał, że trzeba zrewidować wydaną przez ministra finansów interpretację indywidualną, z uwzględnieniem oceny prawnej przedstawionej przez sąd.
WSA uchylił zaskarżoną interpretację.
sygnatura akt : I SA/Kr 462/13
