Oparcie argumentacji na orzecznictwie sądowym w analogicznych sprawach to częsta praktyka przy formułowaniu wniosków o interpretację.
Niestety, równie często organy podatkowe zamiast analizować wyroki zasłaniają się obowiązkiem „indywidualnego traktowania" każdego podatnika. Wypowiedź organu ogranicza się do lakonicznego sformułowania, iż dane wyroki „zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie mają wpływu na treść rozstrzygnięcia". Tymczasem obowiązek ustosunkowania się do argumentacji podatnika oraz uwzględnienia stanowiska sądów administracyjnych wynika wprost z treści ordynacji podatkowej. Co więcej, wskazanie przez podatnika orzecznictwa sądu na potwierdzenie swojego poglądu sprawia, że wywód sądowy staje się niejako wywodem podatnika. Takie stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach (WSA) w sprawie I SA/Ke 678/12.
Podatnik wystąpił z wnioskiem o interpretację przepisów o opodatkowaniu VAT usług wykonywanych na rzecz gminy. We wniosku przywołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, który rozstrzygał takie zagadnienie w analogicznym stanie faktycznym.
Fiskus nie zgodził się z podatnikiem i dodatkowo wskazał, iż wyrok NSA nie może wpływać na ocenę prawidłowości stanowiska zawartego we wniosku o interpretację, gdyż organ podatkowy jest zobowiązany do indywidualnego traktowania każdej sprawy.
WSA, uchylając tę interpretację, wyjaśnił, że organ ma obowiązek oceny stanowiska sądu zaprezentowanego w uzasadnieniu powołanego wyroku i wskazania w wydanym rozstrzygnięciu, czy może ono odnosić się do stanu faktycznego sprawy.
Izby skarbowe muszą zatem liczyć się z tym, że jeśli nie odniosą się merytorycznie do przedstawionej przez podatnika argumentacji, w tym powołanego orzecznictwa, taka interpretacja zostanie uchylona przez sąd ze względów proceduralnych, tak jak w opisanej sprawie. —oprac. maj
Autor jest doradcą podatkowym, szefem działu doradztwa podatkowego ASB Tax
