Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który odmówił spółce praw do kosztów podatkowych (sygn. akt: II FSK 2053/11).
Konkretnie chodziło o wydatki na nabycie czy wytworzenie produktów i towarów handlowych rozdawanych klientom. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że jest producentem i dystrybutorem sprzętu oświetleniowego. Na podstawie opracowanego regulaminu chce przekazywać obecnym i potencjalnym kontrahentom produkty i towary. Będzie to elementem kierowanej do nich oferty handlowej.
Reklama musi zawierać elementy wartościujące lub zachęcające do kupna towaru
Spółka wyjaśniła, że do tej pory nie rozliczała wydatków ponoszonych na rozdawane towary do kosztów. Traktowała je bowiem jako szeroko pojętą reprezentację, na którą wydatki są wyłączone ustawowo z kosztów. Postanowiła jednak to zmienić. Zwracała uwagę, że chodzi jej o ciągłe utrzymywanie wysokiej znajomości jej produktów przez kontrahentów. Jest oczywiste, że chętniej będą oni kupować coś, co jest powszechnie znane. A stanie się tak tylko wówczas, gdy będzie łatwo dostępne. Nieodpłatne przekazanie produktów to swego rodzaju zachęta dla obecnych i potencjalnych klientów. Dlatego spółka uważała, że wydatki z nim związane są ogólnym kosztem działalności (art. 15 ust. 1 ustawy o CIT).
Fiskus odpowiedział, że nie. Jego zdaniem w działaniach podatniczki przeważa aspekt reprezentacyjny, bo zmierzają one do wykreowania pozytywnego obrazu spółki w oczach kontrahentów. A skoro tak, to nie dają prawa do kosztów.
Spółka zaskarżyła interpretację i wygrała. Najpierw jej skargę uwzględnił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie. Wygraną firmy przypieczętował wczoraj NSA.
– Nieodpłatne przekazanie towaru kontrahentowi podatnika bądź potencjalnemu kontrahentowi, mające na celu zachęcenie do podpisania lub utrzymania kontraktu, nie stanowi reprezentacji – mówił sędzia NSA Jacek Brolik.
Zdaniem NSA jest to prezentacja towaru, która wpisuje się w szeroko pojętą reklamę. Dlatego sporne wydatki są kosztem podatkowym. Wyrok jest prawomocny.
