Usług doradczych nie da się przyporządkować konkretnemu przychodowi, dlatego ich koszt powinien być rozliczony w momencie poniesienia.

Potwierdziła to Izba Skarbowa w Łodzi. Zajęła się sprawą spółki, w której doszło do konfliktu między udziałowcami. Jeden z nich złożył nawet do sądu wniosek o jej rozwiązanie.

Spółka opisała przebieg sporu (jego przyczyną była niezgoda w innym podmiocie, w którym udziałowcy są akcjonariuszami) i podkreśliła, że zagraża on istnieniu firmy. Obniża jej wiarygodność biznesową, utrudnia dostęp do finansowania (kłopoty z uzyskaniem nowych kredytów i przedłużaniem już zawartych umów), uniemożliwia też podejmowanie strategicznych decyzji.

Aby jak najszybciej zakończyć konflikt, spółka korzysta z usług kancelarii prawnej. Zajmuje się ona bieżącą obsługą, a świadczenia dokumentuje fakturami wraz z załącznikami, na których znajduje się szczegółowy wykaz prac za dany okres rozliczeniowy.

Kancelaria m.in. przygotowuje i przeprowadza zgromadzenia wspólników i posiedzenia rady nadzorczej, monitoruje sprawy sądowe, składa wnioski do Krajowego Rejestru Sądowego, uczestniczy w przesłuchaniach członków zarządu w sądach i prokuraturze, sporządza pozwy, przygotowuje opinie dla zewnętrznych instytucji, analizuje umowy handlowe.

Spółka chce odliczyć wydatki poniesione na te usługi, gdyż – jak argumentuje we wniosku o interpretację – mają na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodów. Ponosi je po to, aby kontynuować prowadzenie działalności gospodarczej.

Na poparcie swojego stanowiska spółka powołała się na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie (sygn. III SA/Wa 2593/10) oraz interpretacje  Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPB3/423-694/09/DK) oraz w Warszawie (nr IPPB3/423-9/12-2/KK). We wszystkich tych sprawach dopuszczono możliwość odliczenia opłat za obsługę prawną mającą na celu ochronę interesów firmy (np. zapobieżenie wrogiemu przejęciu przez inny podmiot).

Spółka wskazała też, że wydatki powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, a zatem w dniu, na który ujęto je jako koszt w księgach rachunkowych. Tak wynika z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT. Przepis ten mówi o kosztach niezwiązanych bezpośrednio z przychodami.

Łódzka Izba Skarbowa zaakceptowała stanowisko spółki.

numer interpretacji: IPTPB3/423 -203 /12-2/MF