- Nasza spółka wypłaca pracownikom wybierającym się na co najmniej dwa tygodnie wolnego świadczenie urlopowe. Czy jest ono opodatkowane? – pyta czytelnik.

Możliwość wypłaty świadczeń urlopowych wynika z ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Dla otrzymujących je osób są one przychodem ze stosunku pracy lub stosunków pokrewnych. Wynika to z art. 12 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z nim za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń.

Przepis ten wskazuje, że w szczególności chodzi o: wynagrodzenie zasadnicze, wynagrodzenie za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Przychód ze stosunku pracy

Skoro ustawodawca użył zwrotu „w szczególności", to oznacza to, że wskazane kategorie przychodów zostały wymienione jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są zatem wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u pracownika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

Jeśli jednak źródłem finansowania świadczeń zagwarantowanych pracownikom są środki zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, to przychód ten może być zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

Przepis ten mówi bowiem, że zwolniona z podatku dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł. Rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi.

Kiedy ulga wchodzi w grę

Skorzystanie z tego zwolnienia jest więc możliwe, gdy spełnione są łącznie następujące przesłanki:

- świadczenie musi zostać otrzymane przez pracownika,

- świadczenie ma charakter  rzeczowy lub pieniężny, przy czym nie ma ono postaci bonu, talonu lub innego znaku uprawniającego go do wymiany na towary lub usługi,

- źródłem finansowania są w całości środki pochodzące z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,

- świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

- wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.

Na konieczność spełnienia tych kryteriów wskazują interpretacje organów podatkowych, np. Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lipca 2011 r. (IPPB2/415-576/11-2/AS) oraz Izby Skarbowej w Poznaniu z 8 sierpnia 2011 r. (ILPB1/415-673/11-2/AMN).

Organy podatkowe zgadzają się, że ze zwolnienia zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT mogą korzystać również świadczenia urlopowe, jeżeli są przyznawane pracownikom przy zastosowaniu kryterium dochodowego (wtedy można je uznać za działalność socjalną pracodawcy). Oczywiście muszą być także spełnione pozostałe warunki określone w tym przepisie. Taką wykładnię potwierdzają m.in.: interpretacja Izby Skarbowej w Poznaniu z 16 czerwca 2011 r. (ILPB1/415 -383/11-2/AMN) oraz odpowiedź Izby Skarbowej w Katowicach z 9 grudnia 2009 r. (IBPBII/1/415-754/09/BJ).

Trzeba jednak pamiętać, że limit zwolnienia (380 zł rocznie) jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych (przyznanych) w danym roku z funduszu socjalnego i funduszu związków zawodowych (a więc m.in. paczek świątecznych, biletów do kina).

Jeśli łączna suma świadczeń z tych funduszy przekroczy w roku podatkowym 380 zł, to nadwyżka ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu jako przychód ze stosunku pracy. Wtedy na pracodawcy ciąży obowiązek poboru zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Gdy pracodawców jest dwóch

Limit zwolnienia jest jeden i dotyczy wszystkich świadczeń wypłacanych w danym roku z funduszy socjalnych lub funduszy związków zawodowych, niezależnie od tego, w ilu firmach podatnik jest zatrudniony i od ilu podmiotów (pracodawców i związków zawodowych) otrzymuje świadczenia. Pracodawca nie ma jednak obowiązku monitorować, czy pracownik uzyskał już w roku podatkowym z innej firmy przychody zwolnione na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o PIT.

Nie ma też przepisu, który zobowiązywałby pracownika do złożenia pracodawcy oświadczenia, z którego wynikałoby, że pracownik wykorzystał już kwotę limitowanego zwolnienia. Ustalając, czy trzeba pobrać podatek i w jakiej wysokości, pracodawca wypłacający świadczenie urlopowe bierze więc pod uwagę tylko świadczenia związane z zatrudnieniem w jego firmie.

Natomiast obowiązkiem pracownika jest kontrolować wysokość otrzymanych w roku podatkowym świadczeń i ich nadwyżkę ponad 380 zł opodatkować w zeznaniu podatkowym. Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 15 maja 2011 r. (IPPB4/415-84/11-2/MP) oraz odpowiedzi Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 11 lutego 2010 r. (ITPB2/415--960/09/MM).

Autor jest doradcą podatkowym prowadzącym własną kancelarię w Warszawie