Tak uznała Izba Skarbowa w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 8 lipca 2011 (IPTPB3/423-46/11-2/GG).
Wyjaśniła, że wydatki związane z ich eksploatacją mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów bez ograniczeń wynikających z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
Wnioskodawca wchodzi w skład grupy kapitałowej. Przedmiotem działalności jednej ze spółek (dalej spółka flotowa) jest działalność leasingowa na rzecz pozostałych podmiotów z grupy.
Spółka flotowa będzie nabywać na własność samochody osobowe i udostępniać je innym spółkom na podstawie umów spełniających warunki, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT (jest to leasing operacyjny). Ale nie tylko.
Spółka flotowa będzie również pozyskiwać samochody osobowe w drodze leasingu operacyjnego (spełniającego warunki, o których mowa w art. 17b ust. 1 ustawy o CIT) od innych leasingodawców, a następnie udostępniać je spółkom z grupy na podstawie umów spełniających te same kryteria.
Wnioskodawca zapytał, czy w odniesieniu do samochodów osobowych używanych przez niego na podstawie umów zawieranych ze spółką flotową będzie mieć zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT?
Zgodnie z tym przepisem nie zalicza się do kosztów podatkowych wydatków z tytułu kosztów używania, na potrzeby działalności gospodarczej, samochodów osobowych niestanowiących składników majątku podatnika – w części przekraczającej kwotę wynikającą z pomnożenia liczby kilometrów faktycznego przebiegu pojazdu dla celów podatnika przez stawkę za jeden kilometr przebiegu, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra; jednocześnie podatnik zobowiązany jest prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu.
W ocenie wnioskodawcy, ze względu na to, że używane samochody będą jego składnikami majątkowymi, nie będzie on zobowiązany do prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdów, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT.
Izba skarbowa zgodziła się z wnioskodawcą, że nie musi prowadzić ewidencji przebiegu i wskazany limit nie ma zastosowania w opisanej sytuacji. Jednak zdaniem izby brak takiego obowiązku wynika z art. 16 ust. 3b ustawy o CIT, który wskazuje, że ust. 1 pkt 51 tego przepisu nie dotyczy samochodów osobowych używanych na podstawie umowy leasingu operacyjnego (o której mowa w art. 17a pkt 1).
Komentuje Marzena Gubała, starsza konsultantka w Dziale Prawnopodatkowym PwC
Z art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT wynika, że jest on stosowany, gdy używane przez podatnika samochody nie stanowią składników jego majątku.
Według wnioskodawcy, w sytuacji zaliczenia zgodnie z art. 3 ust. 4 ustawy o rachunkowości samochodu osobowego do składników majątku korzystającego, art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT nie znajdzie zastosowania. Samochód taki będzie bowiem składnikiem jego majątku.
Przyjmując, że odwołanie się do ustawy o rachunkowości w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 51 jest prawidłowe, podatnicy mogliby zaliczać do kosztów uzyskania przychodów całość poniesionych wydatków (bez limitu wynikającego z ewidencji przebiegu pojazdu) nie tylko w związku z zawartymi umowami leasingu samochodów osobowych, spełniającymi określone w ustawie o CIT wymogi, ale również w przypadku innych umów (m.in. najem, dzierżawa), jeżeli w świetle ustawy o rachunkowości samochody te byłyby zaliczone do składników majątku firmy z nich korzystającej.
Istnieją jednak wątpliwości, czy wskazane w ustawie o rachunkowości kryteria powinny być stosowane w kontekście art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT. Wątpliwości te wynikają m.in. z odmiennej terminologii stosowanej w ustawie o rachunkowości oraz w ustawie o CIT.
Ustawa o rachunkowości określa, jakie składniki „zalicza się” do składników majątkowych korzystającego, natomiast ustawa o CIT odnosi się do składników „niestanowiących” majątku podatnika. Możliwe jest takie rozumienie tych przepisów, zgodnie z którym pewne składniki, stanowiące majątek podmiotu je udostępniającego, będą zgodnie z zasadami rachunkowości zaliczane do składników majątku podmiotu z nich korzystającego.
Ponadto w ustawie o CIT nie ma wprost odwołania do przepisów o rachunkowości w związku z określeniem sytuacji, w których samochody osobowe stanowią składniki majątku podatnika. Istnieją natomiast przepisy w ustawie o CIT, które wyraźnie odsyłają do ustawy o rachunkowości (m.in. definicja „składników majątku”). Skoro w tym konkretnym przypadku brak jest odwołania do przepisów ustawy o rachunkowości, to raczej nie ma podstaw do jej stosowania. Co więcej, w art. 16 ust. 3b ustawy o CIT ustawodawca wprost wyłączył zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 51 w odniesieniu do umów leasingu, określonych w art. 17a pkt 1.
Udostępnienie składników majątku na podstawie ww. umów co do zasady skutkuje na gruncie ustawy o rachunkowości ich zaliczeniem do składników majątku korzystającego.
Gdyby intencją ustawodawcy było przyporządkowanie składników majątku według reguł obowiązujących na gruncie ustawy o rachunkowości, to art. 16 ust. 3b ustawy o CIT byłby zbędny. W świetle powyższego bardziej właściwe wydaje się rozstrzygnięcie izby skarbowej, która brak obowiązku wywiodła z art. 16 ust. 3b ustawy o CIT.
Zobacz więcej w serwisie:
»
»
»
»
»
»
Podróże służbowe i ryczałty samochodowe
»
»
»
»
