[b]Tak wynika z interpretacji Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (IPPB5/423-318/10-7/AM).[/b]
Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą na budowaniu centrów handlowych i zarządzaniu tymi obiektami. W związku z budową nowego obiektu została zobowiązana do budowy towarzyszącej infrastruktury drogowej i technicznej.
Nakłady inwestycyjne zostaną poniesione na gruntach będących własnością miasta, a wykonanie i przekazanie przez spółkę infrastruktury miastu jest warunkiem dopuszczenia budowanego centrum handlowego do użytkowania.
Zdaniem spółki poniesione koszty powinny być kosztami uzyskania przychodów w momencie formalnego przekazania nakładów na infrastrukturę miastu, czyli w momencie podpisania protokołu zdawczo-odbiorczego (zgodnie z art. 15 ust. 4 – 6 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link]).
Dopiero w momencie formalnego przekazania nakładów będzie można stwierdzić, że poniesione koszty mają charakter definitywny i że powinny być uznane za koszty pośrednie. Spółka wskazała, że to właśnie przeniesienie nakładów na infrastrukturę drogową i techniczną na rzecz miasta ostatecznie przesądza o sensie gospodarczym i charakterze poniesionych kosztów.
Powołując się m.in. na przepisy określające moment ujęcia w kosztach podatkowych wydatków na zaniechane inwestycje, spółka zauważyła, że rozpoznanie wydatków na budowę infrastruktury w momencie ich zaksięgowania mogłoby być zakwestionowane przez władze skarbowe w razie późniejszego wycofania się z tej inwestycji. Ustawodawca przewidział bowiem szczególny tryb kwalifikacji podatkowej kosztów inwestycji zaniechanych.
Organ podatkowy podzielił to stanowisko.
[i]Autorka jest konsultantką w Zespole Zarządzania Wiedzą PricewaterhouseCoopers[/i]
[ramka][b]Komentuje Michał Maj, starszy konsultant w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers[/b]
Komentowana interpretacja odstępuje od dotychczasowej ugruntowanej praktyki organów podatkowych, które przyjmowały, że wydatki ponoszone przez podatników na szeroko rozumianą infrastrukturę drogową i techniczną, następnie nieodpłatnie przekazywaną właściwym władzom bądź uprawionym podmiotom (np. przedsiębiorstwom wodociągowym) są kosztami pośrednimi rozpoznawanymi do celów podatkowych na moment ich ujęcia w księgach rachunkowych.
Przyjęta dotychczas wykładnia oparta była na literalnym brzmieniu art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, który mówi, że koszty uzyskania przychodów, inne niż bezpośrednie (czyli koszty pośrednie), są potrącalne w dacie ich poniesienia, z tym że za dzień poniesienia kosztu uważa się dzień, w którym ujęto go w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej przez podatnika faktury (rachunku) albo innego dokumentu przy braku faktury (rachunku).
Z tego organy podatkowe wywodziły, że ustawodawca uzależnia to, kiedy wydatek staje się kosztem dla celów podatkowych, jedynie od momentu jego zaksięgowania.
Omawiana interpretacja wskazuje jednak, że przy ocenie momentu odliczenia wydatków dla celów podatkowych należy mieć na względzie nie tylko gramatyczne brzmienie wskazanego przepisu, ale całokształt przepisów podatkowych traktujących o momencie potrącenia kosztów i cel regulacji podatkowej w tym zakresie, jakim jest ustalenie momentu, kiedy wydatek ma dla podatnika definitywny charakter.
W omawianym przypadku dopiero moment formalnego przekazania infrastruktury właściwym władzom, a nie moment zaksięgowania poniesionych wydatków, ostatecznie przesądza o sensie gospodarczym i definitywnym charakterze tych wydatków.
Trudno na razie stwierdzić, w którym kierunku podąży teraz praktyka organów podatkowych, niemniej komentowana interpretacja może służyć jako argument dla tych podatników, którzy chcieliby odroczyć w czasie moment ujęcia w kosztach podatkowych wydatków na budowę infrastruktury drogowej/technicznej przekazywanej następnie nieodpłatnie właściwym władzom czy przedsiębiorstwom.[/ramka]
