[b]Tak uznała Izba Skarbowa w Poznaniu 2 kwietnia 2010 r. (ILPB3/423-86/10-3/EK).[/b]
Zgromadzenie wspólników spółki podjęło uchwałę o podwyższeniu kapitału zakładowego. Podwyższenie nastąpiło wskutek konwersji wierzytelności wynikających z faktur handlowych, wyrażonych w walucie obcej. Pierwotnie wierzytelności te nie przysługiwały udziałowcom, lecz udziałowcy nabyli je w drodze cesji, a następnie uczynili przedmiotem konwersji na kapitał zakładowy.
Spółka pytała organ podatkowy, czy w świetle art. 16 ust. 7 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawy o CIT[/link], wyliczając wartość kapitału zakładowego na potrzeby ustalenia wskaźnika tzw. cienkiej kapitalizacji, będzie zobowiązana wyłączyć tę jego część, która dotyczy konwersji wierzytelności. Jej zdaniem samo to, że podwyższenie nastąpiło wskutek konwersji, nie daje jeszcze podstaw do przyjęcia, że w jej wyniku nie doszło do „faktycznego przekazania” określonych kwot na kapitał zakładowy w rozumieniu art. 16 ust. 7 ustawy o CIT.
Organ podatkowy zgodził się z tym poglądem. Stwierdził, że art. 16 ust. 7 ustawy o CIT wskazuje, jaka wartość kapitału zakładowego jest brana pod uwagę dla celów określenia współczynnika cienkiej kapitalizacji. Nie było jednak podstaw do przyjęcia, że spółka nie spełniła warunków zawartych w tym przepisie, bowiem wskazane wierzytelności handlowe zostały faktycznie przekazane na jej kapitał zakładowy.
[i]Autor jest konsultantem w Zespole Zarządzania Wiedzą PricewaterhouseCoopers[/i]
[ramka][b]Komentuje Witold Adamowicz, menedżer w Dziale Prawnopodatkowym PricewaterhouseCoopers:[/b]
Stanowisko organu podatkowego należy uznać za prawidłowe.
Problem podatnika sprowadzał się do interpretacji art. 16 ust. 7 ustawy o CIT:
- czy obejmuje on również wierzytelności z innych tytułów niż pożyczki, np. wierzytelności wynikające z faktur handlowych i
- czy w przypadku aportu wierzytelności mamy do czynienia z faktycznym „przekazaniem na kapitał”.
Wskazany przepis wyłącza z kwoty kapitału zakładowego (którego trzykrotność jest podstawą do wyliczania współczynnika niedostatecznej kapitalizacji) trzy następujące składniki:
- część kapitału, jaka nie została faktycznie przekazana,
- część kapitału, jaka została pokryta wierzytelnościami z tytułu pożyczek (kredytów) od udziałowców (akcjonariuszy) oraz z tytułu odsetek od tych pożyczek (kredytów),
- część kapitału, jaka została pokryta wartościami niematerialnymi lub prawnymi, od których nie dokonuje się odpisów amortyzacyjnych (np. wartość firmy powstała na skutek aportu przedsiębiorstwa).
Wymóg faktycznego przekazania na kapitał odnosi się w praktyce głównie do spółki akcyjnej, której kapitał może być okresowo nie w pełni pokryty (tylko w 25 proc.). Oznacza to, że w przypadku spółki akcyjnej o minimalnym kapitale 50 tys. zł, której kapitał będzie pokryty tylko w 25 proc., kwota 37,5 tys. zł nie będzie mogła być podstawą do wyliczania kapitału dla celów niedostatecznej kapitalizacji. Nie dotyczyło to jednak pytającej spółki.
Ponadto z podstawy wyliczania kapitału dla celów niedostatecznej kapitalizacji wyłączone są jedynie wierzytelności pożyczkowe i odsetkowe. Wyłączenie to nie dotyczy wierzytelności handlowych, o które chodziło w omawianej interpretacji. Nie ma zatem żadnej przesłanki wyłączenia z podstawy wyliczania kapitału dla celów niedostatecznej kapitalizacji wartości wierzytelności handlowych wnoszonych aportem.
Podwyższenie kapitału w sytuacji spółki nie nastąpiło również na skutek aportu wartości niematerialnych i prawnych niepodlegających amortyzacji. W związku z tym organ podatkowy prawidłowo ocenił, że pełna wartość skonwertowanych wierzytelności powinna być uwzględniona w kwocie kapitału branego pod uwagę dla celów „niedostatecznej kapitalizacji”.[/ramka]
