Zgodnie z [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=3EC0892953EAF58605FEE453B6E7CBF6?id=115893]ustawą o CIT[/link] od wypłaty określonych przychodów na rzecz zagranicznych podatników (tj. podatników, którzy nie mają w Polsce siedziby lub zarządu) polski przedsiębiorca jest zobowiązany do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego (tzw. podatku u źródła), a także przekazania do urzędu skarbowego rocznej deklaracji (CIT-10R) i informacji podatkowej (IFT-2R).
Przykładem takich przychodów są płatności za usługi świadczone przez zagranicznych kontrahentów. Szkopuł w tym, że katalog owych świadczeń nie jest zamknięty.
[srodtytul]Które usługi[/srodtytul]
Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT obejmuje on m.in. należności z tytułu nabytych świadczeń (usług): doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze.
Przy czym przepis ten stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Polska. Z umów tych wynika na ogół, że przychody uzyskiwane przez danego podatnika z tytułu świadczenia usług są zasadniczo opodatkowane w całości w kraju, którego jest on rezydentem podatkowym.
W praktyce wypłata należności z tytułu świadczeń wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie wiąże się więc z koniecznością poboru zryczałtowanego podatku w Polsce.
Nie oznacza to automatycznie zwolnienia z obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R. Art. 26 ust. 3d ustawy o CIT określa wprost, że przedsiębiorcy wypłacający należności z wymienionych tytułów muszą sporządzić i przekazać informację IFT-2R także w sytuacji, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązani do poboru podatku.
[srodtytul]Świadczenia o podobnym charakterze...[/srodtytul]
Problemem może być prawidłowe określenie świadczeń, których dotyczy obowiązek sporządzenia informacji IFT-2R. Przepis wymienia bowiem także „świadczenia o podobnym charakterze”.
Jak należy interpretować to pojęcie? Pomocne w odpowiedzi może być stanowisko zaprezentowane w Biuletynie Skarbowym Ministerstwa Finansów nr 6 z 2007 r., w którym wskazano, że chodzi o „świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie”. Zdaniem MF aby dane świadczenie można było w ten sposób zakwalifikować, należy spełnić takie same przesłanki, by daną usługę uzyskać, albo powinny z niej wynikać takie same prawa i obowiązki dla stron.
To oznacza, że przykładem usługi, która nie została wymieniona wprost w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, ale jest objęta jego zakresem, może być usługa marketingowa, gdyż ma podobny charakter do usług reklamowych i badania rynku.
Podobne wnioski wypływają z analizy interpretacji organów podatkowych.
[srodtytul]...i takie, które nimi nie są[/srodtytul]
Oto kilka przykładów usług, do których, w ocenie fiskusa, nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT:
- ubezpieczeniowe [b](Izba Skarbowa w Katowicach w piśmie z 19 maja 2008 r., IBPB3/423-396/08/BG)[/b],
- tłumaczenia [b](Izba Skarbowa w Katowicach w piśmie z 19 maja 2008 r., IBPB3/423-399/08/BG)[/b],
- pośrednictwa w handlu [b](Izba Skarbowa w Poznaniu w piśmie z 30 lipca 2009 r., ILPB3/423-355/09-6/ŁM)[/b],
- serwisowania oprogramowania komputerowego [b](Izba Skarbowa w Warszawie w piśmie z 26 sierpnia 2009 r., IPPB5/423-313/09-2/PS)[/b],
- weryfikacji próbek [b](Izba Skarbowa w Poznaniu w piśmie z 14 sierpnia 2008 r., ILPB3/423-302/08-3/DS),[/b]
- wykonywania badań technicznych, jakościowych oraz certyfikacji ([b]Izba Skarbowa w Poznaniu w piśmie z 2 stycznia 2009 r., ILPB3/423-676/08-3/DS).[/b]
[srodtytul]Treść ważniejsza od nazwy[/srodtytul]
Warto zaznaczyć, że sama nazwa nabywanej usługi (widniejąca np. na fakturze dokumentującej jej zakup) czy też nazwa umowy, na podstawie której została wykonana, nie mogą być jedynym czynnikiem rozstrzygającym o zakwalifikowaniu danego świadczenia jako należącego do katalogu podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym CIT.
Decydujące znaczenie ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim charakter rzeczywiście wykonywanych usług.
Dla przykładu [b]Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 29 kwietnia 2009 r. (ILPB3/ 423-137/09-4/MM)[/b] uznała, że usługa polegająca na wydrukowaniu broszury promocyjnej (tj. wykonanie opracowania graficznego, przygotowanie do druku i wydrukowanie) oraz dostarczeniu broszury na wskazany adres nie jest usługą reklamową, o której mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.
W konsekwencji, kupując usługi, zwłaszcza te o złożonym charakterze, należy dokładnie przeanalizować faktycznie wykonywane świadczenia. Warto zastanowić się także nad sporządzeniem pisemnej umowy, bo jej posiadanie może być pomocne w ewentualnym udowodnieniu przed organami podatkowymi braku obowiązku sporządzenia informacji podatkowej IFT-2R.
[srodtytul]Konsekwencje karne za brak informacji[/srodtytul]
Mimo że złożenie informacji podatkowej IFT-2R na ogół nie będzie się wiązać z koniecznością pobrania zryczałtowanego podatku, nie należy lekceważyć obowiązku jej sporządzenia. Za niezłożenie w terminie informacji IFT-2R płatnik może być bowiem ukarany na podstawie przepisów kodeksu karnego skarbowego.
[i]Autor jest doradcą podatkowym, właścicielem kancelarii doradztwa podatkowego TuboTax[/i]