[b]O momencie ujęcia w kosztach podatkowych wydatków związanych z wynagrodzeniami pracowników a także składkami finansowanymi przez pracodawcę rozstrzygają art. 22 ust. 6ba oraz 6bb ustawy o PIT.

Przepisy te stosuje się bez względu na przyjętą metodę rozliczania kosztów (kasową lub memoriałową). W konsekwencji zmiana metody od początku nowego roku nie będzie mieć wpływu na zasady ujmowania tej grupy wydatków w księdze przychodów i rozchodów.[/b]

Zgodnie z art. 22 ust. 6ba ustawy o PIT należności z tytułów, o których mowa w art. 12 ust. 1 i 6 ustawy o PIT (czyli np. wynagrodzenie, którego podstawę stanowi stosunek pracy), są kosztami uzyskania przychodów w miesiącu, za który są należne, pod warunkiem że zostały wypłacone lub postawione do dyspozycji w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony.

Dla przypomnienia, zgodnie z art. 85 § 2 kodeksu pracy, wynagrodzenie za pracę płatne raz w miesiącu wypłaca się z dołu, niezwłocznie po ustaleniu jego pełnej wysokości, nie później jednak niż w ciągu pierwszych dziesięciu dni następnego miesiąca kalendarzowego.

W razie uchybienia temu terminowi (opóźnienia w wypłacie wynagrodzenia) zastosowanie znajdzie art. 23 ust. 1 pkt 55 ustawy o PIT, tj. wynagrodzenie dopóty nie będzie mogło być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, dopóki nie zostanie faktycznie wypłacone lub postawione do dyspozycji pracownika.

[ramka][b]Przykład[/b]

Jeśli wynagrodzenie za grudzień 2009 r., zgodnie z postanowieniami umowy o pracę, powinno być wypłacone do 5 stycznia 2010 r. i pracodawca wypłacił je w tym terminie, wówczas będzie mógł zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów grudnia 2009 r.

Jeżeli opóźnił się w wypłacie, wynagrodzenie będzie kosztem uzyskania przychodów w dacie faktycznej wypłaty.[/ramka]

Uwaga, te regulacje dotyczą wynagrodzeń w kwocie brutto, tj. z uwzględnieniem składek na ubezpieczenia społeczne w części płaconej przez pracownika. Oznacza to, że terminowa wypłata wynagrodzenia w kwocie netto pozwala zasadniczo na zaliczenie do kosztów podatkowych całego wynagrodzenia w kwocie brutto, w miesiącu, za który dane wynagrodzenie jest należne.

Podobnie wygląda kwestia składek. Zgodnie z art. 22. ust. 6bb ustawy o PIT składki na ubezpieczenia społeczne w części finansowanej przez pracodawcę oraz składki na Fundusz Pracy i Fundusz Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych są kosztami uzyskania przychodów w miesiącu, za który należności te są należne, pod warunkiem że zostaną opłacone:

1. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu, za który są należne – w terminie wynikającym z odrębnych przepisów,

2. z tytułu należności wypłacanych lub postawionych do dyspozycji w miesiącu następnym, w terminie wynikającym z przepisów prawa pracy, umowy lub innego stosunku prawnego łączącego strony – nie później niż do 15 tego miesiąca.

W razie uchybienia tym terminom zastosowanie znajdą art. 23 ust. 1 pkt 55a i ust. 3d ustawy o PIT, tj. składki dopóty nie będą mogły być zaliczone do kosztów podatkowych, dopóki nie zostaną opłacone przez pracodawcę. Należy podkreślić, że te regulacje dotyczą składek, których podstawą są należności uzyskane przez pracownika ze stosunku pracy, nie odnoszą się one natomiast do składek z tytułu umowy-zlecenia lub umowy o dzieło (nawet zawartej z własnym pracownikiem).

[ramka][b]Przykład[/b]

Składki dotyczące wynagrodzenia należnego za styczeń 2010 r. mogą być kosztem stycznia 2010 r., pod warunkiem że zostały opłacone do 15 lutego 2010 r., bez względu na to, czy wynagrodzenie należne za styczeń 2010 r. zostało zgodnie z umową wypłacone do końca stycznia 2010 r., czy też na początku lutego 2010 r., bo tak został ustalony termin jego wypłaty.

Jeżeli pracodawca opłaci składki w późniejszym terminie, będą kosztem w miesiącu, w którym zostaną opłacone.[/ramka]

[i]Autor jest doradcą podatkowym, właścicielem kancelarii doradztwa podatkowego TuboTax[/i]