Zgodnie z art. 16h ust. 1 pkt 3 ustawy o CIT spółka powinna dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych w czasie, kiedy są one faktycznie wykorzystywane. W związku z tym [b]amortyzacja maszyny, którą użytkuje przez pięć miesięcy w roku, może być zaliczona do kosztów uzyskania przychodów tylko w tym czasie.
Przepisy podatkowe dają jednak do wyboru jedną z dwóch możliwości obliczenia miesięcznej kwoty odpisu.[/b]
Pierwsza z nich polega na tym, że wysokość odpisu ustala się dzieląc roczną kwotę amortyzacji przez liczbę miesięcy, w których środek jest używany.
Druga natomiast zakłada, że miesięczny odpis to 1/12 odpisu rocznego.
W obydwu przypadkach spółka powinna amortyzować maszynę tylko od czerwca do października w danym roku, jednak w zależności od wariantu stawka miesięczna i suma odpisów rocznych będą różne.
Trzeba zauważyć, że w pierwszym przypadku odpis roczny będzie taki, jakby spółka użytkowała środek przez cały rok, różnić się będzie jedynie momentem dokonywania odpisów. Natomiast podjęcie decyzji o odpisach będących 1/12 odpisów rocznych powoduje wydłużenie okresu amortyzacji, w tym wypadku ponad drugie tyle.
[b]Przepisy rachunkowe natomiast nie przewidują przerw w amortyzacji środków używanych sezonowo.[/b] Art. 31 ust. 2 [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=4A8D7D8336062A13545B1200A3A8AF38?id=324433]ustawy o rachunkowości[/link] mówi, że odpisów dokonuje się w celu uwzględnienia utraty wartości na skutek zużycia oraz upływu czasu, co pozwala na amortyzację przez cały rok również wtedy, gdy maszyna nie jest użytkowana, ponieważ następuje utrata jej wartości związana z upływem czasu.
Dodatkowo art 32. ust. 1 wskazuje zamknięty katalog sytuacji, w których można zaprzestać dokonywania odpisów amortyzacyjnych, a mianowicie: likwidacja, sprzedaż, stwierdzenie niedoboru lub zrównanie odpisów z wartością początkową składnika.
Oznacza to, że czasowe wyłączenie z eksploatacji nie jest wystarczającą przesłanką, aby spółka mogła przestać w tym czasie naliczać odpisy amortyzacyjne.
