Nie jest istotne dla prawa do zaliczenia wydatków na kształcenie w ciężar kosztów firmy, w jakiej formie pracownik się kształci, czy uzyskał skierowanie od zakładu pracy, czy go nie uzyskał. Pracodawca wlicza je w ciężar kosztów zarówno gdy płaci podatek dochodowy od osób fizycznych, jak i w sytuacji gdy jest podatnikiem CIT.
[srodtytul]Ważny cel kształcenia[/srodtytul]
Ze względu na brak związku z osiągnięciem przychodów lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów nie będą kosztem wydatki na uzyskanie przez pracownika wykształcenia (poza wykształceniem ogólnym), kwalifikacji i umiejętności niemających związku z pracą wykonywaną przez pracownika ani taką, którą w interesie danego pracodawcy może dzięki temu wykonywać w przyszłości. Dotyczy to np. fundowania kursu samochodowego pracownikowi. Jeśli jest to kurs doszkalający dla pracownika zatrudnionego jako kierowca, pracodawca może ten wydatek zaliczyć w koszty. Jeśli natomiast funduje kurs np. dyrektorowi, takiej możliwości nie ma.
W koszty uzyskania przychodów pracodawcy mogą być wliczone wydatki na wszystkie świadczenia udzielane pracownikom na zasadach ustalonych w rozporządzeniu z 12 października 1993 r., zarówno gdy chodzi o świadczenia na rzecz pracowników kształcących się w formach szkolnych, jak i pozaszkolnych.
W ciężar kosztów pracodawca ma prawo, oczywiście, wliczać także wszelkie wydatki na szkolenia i kursy w celu przyuczenia pracowników np. do obsługi nowych maszyn i urządzeń, systemów komputerowych itd., organizowane bezpośrednio w zakładzie pracy a także poza nim, w tym również za granicą.
[srodtytul]Wpłaty na fundusz od razu w koszty[/srodtytul]
Zgodnie z przepisami ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy pracodawcy mogą tworzyć zakładowy fundusz szkoleniowy przeznaczony na finansowanie lub współfinansowanie kosztów kształcenia ustawicznego pracowników i pracodawców. Dotychczas wpłat na ten fundusz pracodawca nie mógł zaliczyć bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów. Kosztami takimi były dla niego dopiero wydatki na szkolenie pracowników sfinansowane ze środków tego funduszu.
Zmieniło się to od 22 sierpnia 2009 r. Tego dnia weszła bowiem w życie [link=http://www.rp.pl/aktyprawne/akty/akt.spr;jsessionid=CC9639561FECE64A9242BAC542989A47?id=320785]ustawa z 2 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i pracodawców (DzU nr 125, poz. 1035)[/link], nowelizująca m.in. ustawę z 2004 r. o promocji zatrudniania i instrumentach rynku pracy. W nowym art. 68 ust. 1a tej ostatniej ustawy zapisano, że wpłaty na fundusz szkoleniowy obciążają koszty działalności pracodawców, słowem mogą być zaliczone w ciężar kosztów firmy w dniu wpłaty, a nie – jak dotychczas – w momencie wydatkowania środków zgromadzonych w tym funduszu. Jednocześnie dla zapewnienia, aby środki te były faktycznie wydatkowane na cele, dla których utworzono fundusz, w ustawach o PIT (nowy pkt 13 ust. 2 art.14) i o CIT (nowy pkt 5a ust. 1 art.12) znalazły się zapisy nakazujące zaliczenie do przychodów pracodawcy: środków z funduszu niewykorzystanych w roku podatkowym, w którym zostały wpłacone do funduszu i w roku następnym, wykorzystanych niezgodnie z przepisami ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy lub ustawy o łagodzeniu skutków kryzysu, w razie likwidacji funduszu szkoleniowego.
