To, co wybierze, zależy od jego decyzji. Nie w każdym jednak wypadku będzie miał taką możliwość.

[srodtytul]Sposób odliczenia[/srodtytul]

Gdy kupuje składniki majątku, np. meble biurowe, sprzęt komputerowy, których przewidywany okres używania wynosi rok, i będzie je wykorzystywał na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, musi zdecydować, czy amortyzować je, a jeśli tak – to jaką metodę wybrać.

Przedsiębiorca musi też się zastanowić, czy będzie używał ich rok, krócej czy może znacznie dłużej. Do środków trwałych nie zalicza się bowiem składników majątkowych, których okres używania jest krótszy niż rok.

Powinien też pamiętać, że decydując się na amortyzację, wybiera jej metodę przed rozpoczęciem dokonywania odpisów. Wybraną metodę musi stosować do pełnego zamortyzowania danego środka trwałego. Do wyboru ma metodę liniową i degresywną. Przy pierwszej odpisów amortyzacyjnych dokonuje do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową środka trwałego lub w którym dany środek postawiono w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono jego niedobór.

Druga, metoda degresywna, polega na tym, że roczne odpisy amortyzacyjne są zróżnicowane: najwyższe w pierwszym roku eksploatacji i coraz niższe w kolejnych latach użytkowania środka trwałego.

[srodtytul]Musimy ustalić wartość początkową[/srodtytul]

Aby prawidłowo dokonywać odpisów amortyzacyjnych, przedsiębiorca musi najpierw ustalić wartość początkową środków trwałych. Jest nią:

- cena nabycia – przy odpłatnym nabyciu,

- koszt wytworzenia – w razie wytworzenia we własnym zakresie,

- wartość rynkowa z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości – w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób,

- ustalona przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższa jednak od ich wartości rynkowej, z dnia wniesienia wkładu – przy nabyciu w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej, a także udziału w spółdzielni.

Przedsiębiorca musi też pamiętać, że składniki majątkowe zaliczane do środków trwałych muszą być objęte odpowiednią ewidencją lub wykazem. W razie bowiem braku ewidencji odpisy amortyzacyjne nie będą kosztem podatkowym.

Przedsiębiorcy nie muszą oczywiście (ale mogą) dokonywać odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 3500 zł.

Zaliczający do kosztów podatkowych wydatki związane z zakupem materiałów i sprzętu biurowego powinni pamiętać o treści art. 23 ust. 1 pkt 49 ustawy o PIT.

[srodtytul]Fiskus zweryfikuje odliczenia[/srodtytul]

Przepis ten mówi, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków poniesionych na zakup rzeczowych składników majątku przedsiębiorstwa niezaliczanych, zgodnie z odrębnymi przepisami, do środków trwałych w przypadku stwierdzenia, że składniki te nie są wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, lecz służą osobistym celom podatnika, pracowników lub innych osób, albo bez uzasadnienia znajdują się poza siedzibą przedsiębiorstwa.

[b]Do kosztów możemy zaliczyć wydatki na kupno wyposażenia biura (meble, biurka, kanapa itp.). Kosztami mogą być też wydatki na meble kuchenne. Problem jednak w tym, że wątpliwości z rozliczaniem kosztów w tym wypadku nie będzie jedynie wtedy, gdy kupimy meble kuchenne do lokalu, w którym prowadzona jest tylko działalność gospodarcza, a meble służą wyłącznie nam i pracownikom[/b].

Sprawa nieco się komplikuje, gdy meble znajdują się w mieszkaniu, w którym prowadzona jest firma, a po godzinach urzędowania służą na potrzeby prywatne właściciela przedsiębiorstwa.

Pomocny w wyjaśnieniu wątpliwości może być wyrok [b]Naczelnego Sądu Administracyjnego z 18 czerwca 1997 r. (I SA/Łd 537/96)[/b]. NSA stwierdził, że żaden przepis prawa nie ustala kryteriów, jakim powinny odpowiadać meble służące wyposażeniu pomieszczeń przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. „Celowość przeznaczenia określonych składników majątkowych do prowadzenia działalności gospodarczej należy do prowadzącego tę działalność” – czytamy w uzasadnieniu wyroku.

[b]Decydując się na zaliczenie do kosztów wydatków, jakie poniesiemy na kupno wyposażenia mieszkania, w którym prowadzona jest firma i w którym mieszkamy, pamiętajmy, aby uwzględnić tylko część wydatków – tę, która służy działalności gospodarczej.[/b]

[ramka][b]Trzeba korzystać z możliwości, jakie dają przepisy[/b]

Przedsiębiorca może zaliczyć do kosztów podatkowych ponoszone wydatki, jeśli tylko mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz wpływają na wysokość osiąganych przychodów. Telefony, faksy, meble czy artykuły biurowe kupowane do firmy z pewnością mają z nią związek. Wpływają też na wielkość osiąganych przychodów. Nie wszystkie jednak mogą być kosztem. Jeśli kupimy lodówkę czy mikrofalówkę i wydatek ten będziemy chcieli zaliczyć do kosztów podatkowych, to spór z fiskusem mamy gwarantowany.[/ramka]