Rozliczanie strat podatkowych powstałych w wyniku prowadzenia działalności gospodarczej na terenach specjalnych stref ekonomicznych (SSE) od dawna budzi wątpliwości. Wielu inwestorów pozostaje zaskoczonych stanowiskiem polskich władz i postrzega tę sytuację jako dyskryminującą i sprzeczną z początkowymi deklaracjami oraz rozumieniem prawa.
[ramka][b]GPP>przykład[/b]
Spółka działająca na terenie SSE ponosiła w latach 2003 – 2005 stratę z działalności strefowej w wysokości 500 tys. zł. rocznie. W 2006 r. osiągnęła z działalności strefowej dochód 1 mln zł. Zakładając, że spółka nie może kompensować straty strefowej, wielkość dochodu strefowego pozostaje bez zmian. Przyjmując, że spółka ma prawo rozliczenia straty strefowej z dochodem strefowym, dochód zostanie pomniejszony (maksymalnie mógłby być w 2006 r. pomniejszony o 750 tys. zł).[/ramka]
[srodtytul]Niekorzystny wyrok [/srodtytul]
[b]WSA we Wrocławiu w wyroku z 13 grudnia 2007 r. (I SA/Wr 1532/07) orzekł o zakazie kompensacji straty strefowej z dochodem strefowym dla przedsiębiorcy, który uzyskał zezwolenie wydane po 1 stycznia 2001 r.[/b]
Na wstępie WSA wskazał na art. 12 ustawy o sse, który przewiduje zwolnienie podatkowe dla firm działających w strefie na podstawie zezwolenia, na zasadach określonych w ustawach o CIT i PIT. Sąd wskazał na istotny w tej sprawie § 5 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie Wałbrzyskiej SSE, który dotyczy terminu rozpoczęcia zwolnienia jak i stanowi, że zwolnienie przysługuje aż do wyczerpania dopuszczalnej pomocy regionalnej. WSA pominął jednak głębszą analizę specyfiki zwolnienia strefowego i skoncentrował się na analizie przepisów ustawy o CIT.
Zgodnie z jej przepisami wolne od podatku są dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie SSE na podstawie zezwolenia.
WSA wskazał, że przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania oraz straty podatkowej nie uwzględnia się przychodów i kosztów ze źródeł przychodów, jeżeli dochody z tych źródeł nie podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym albo są wolne od podatku.
Sąd uznał, że strata poniesiona w okresie zwolnienia podatkowego w SSE jest stratą bilansową w znaczeniu ekonomicznym z tytułu ponoszenia przez podatnika ryzyka prowadzenia działalności gospodarczej, a nie stratą w rozumieniu ustawy o CIT.
[srodtytul]Zasadność rozliczenia [/srodtytul]
Warto wskazać, że WSA położył nacisk na analizę przepisów ustawy o CIT. Jest to oczywiście konieczne, gdyż przepisy strefowe nie regulują tych kwestii i odwołują się do ustawy podatkowej. Czy jednak sąd nie dokonał zbyt pobieżnej analizy przepisów strefowych, przechodząc niemalże od razu do analizy regulacji ustawy o CIT?
Zwolnienie dochodów uzyskiwanych przez przedsiębiorców z działalności strefowej nie jest typowym zwolnieniem przedmiotowym określonym ze względu na źródło dochodów objętych zwolnieniem. Zwolnienie to nie ma charakteru bezwzględnego, a jego wielkość jest limitowana przez dopuszczalny poziom pomocy publicznej, który z kolei jest funkcją poniesionych przez przedsiębiorcę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych.
[b]Można przyjąć, że w pewnym sensie dochód uzyskiwany z działalności strefowej podlega opodatkowaniu i jest kalkulowany na zasadach ogólnych, jednak do momentu przekroczenia określonego limitu kwotowego podlega warunkowemu zwolnieniu z opodatkowania.[/b]
Akceptując argumentację WSA, można by równie dobrze uznać, że przedsiębiorca działający w SSE w ogóle nie może uwzględniać żadnych kosztów podatkowych, skoro źródło przychodu jest zwolnione z podatku. Do tej pory jednak nikt nie posunął się do takiej skrajności. Należy zauważyć, że strata podatkowa nie różni się co do istoty od kosztów podatkowych – jest jedynie efektem sytuacji, w której takie koszty przewyższają przychody, a zatem stanowi specjalną formę kosztów.
[srodtytul]Są i korzystne interpretacje [/srodtytul]
Zagadnienie zostało uwypuklone w ośrodku wrocławskim, w którym w 2006 r. Dolnośląski Urząd Skarbowy wydał kilka korzystnych interpretacji pomimo jednolitej niekorzystnej linii interpretacyjnej w całym kraju.
[i]Autor jest doradcą podatkowym, kieruje wrocławskim biurem MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy[/i]
[ramka][b]Uwaga [/b]
Gdyby aktywo podatkowe ze straty podatkowej było większe niż aktywo podatkowe ze zwolnienia, prowadziłoby do sytuacji, w której przyznanie rzekomej pomocy powoduje, że podatnik jest w gorszej sytuacji niż przed przyznaniem pomocy.[/ramka]
