Uznał tak dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie. Jego interpretacja przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych (nr IP-PB3-423-372/08-2/JG) nie potwierdziła stanowiska podatnika w sprawie kosztów uzyskania przychodów.
Z wnioskiem o interpretację zwróciła się spółka prowadząca działalność gospodarczą obejmującą zagospodarowanie, sprzedaż oraz wynajem nieruchomości na własny rachunek. Została ona zawiązana aktem notarialnym w październiku 2007 r. Pokrycie kapitału zakładowego nastąpiło przez wniesienie przez wspólnika wkładu pieniężnego oraz niepieniężnego w postaci prawa użytkowania wieczystego gruntu. W związku z zawarciem umowy spółki notariusz, jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, pobrał od spółki ten podatek.
Zdaniem podatnika, który powołał się na art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacony przez niego PCC może zostać uznany za koszt uzyskania przychodu, ponieważ spełnia przesłanki zawarte w tym przepisie oraz nie ma go w katalogu wyłączeń (art. 16 ustawy o CIT). Podatnik przyznał, że nie jest to wydatek bezpośrednio związany z określonym przychodem, ale stanowi uzasadniony pośredni koszt funkcjonowania spółki.
Stanowiska tego nie podzielił dyrektor warszawskiej Izby Skarbowej. Przypomniał, że zgodnie z art. 15 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 tej ustawy. Podatnik musiałby wykazać, że dany wydatek ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.
W interpretacji czytamy, że koszty podatkowe można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Bezpośrednie – to wydatki ściśle związane z konkretnymi przychodami, jakie osiąga dana firma. Do pośrednich zaś zalicza się wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, ale warunkują prawidłowe funkcjonowanie podmiotu gospodarczego. Muszą być to również wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.
Dyrektor Izby Skarbowej stwierdził, że wydatki związane z utworzeniem spółki akcyjnej, tj. koszt aktu notarialnego dotyczącego zawarcia umowy spółki (opłaty notarialne), w tym podatek od czynności cywilnoprawnych uiszczony od tego aktu, czyli wydatek poczyniony przed zawiązaniem spółki w organizacji – nie stanowi kosztów uzyskania przychodów tej spółki. Wydatki związane z zawarciem umowy spółki ze swej istoty nie obciążają bowiem samej spółki, lecz jej założycieli, u których stanowić będą koszt uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia objętych przez nich udziałów (tzw. udziałów założycielskich).
Okoliczność, iż do zapłacenia podatku od czynności cywilnoprawnych zobowiązują spółkę przepisy prawa, nie przesądza na gruncie przepisów prawa podatkowego o możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów podatkowych – uznał dyrektor izby. Spółce przysługuje prawo do wniesienia skargi na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie.
