Tak
Wydatki na modernizację drogi publicznej można bezpośrednio rozliczyć w kosztach podatkowych. Nie będzie ona bowiem środkiem trwałym firmy. Potwierdza to
pismo Ministerstwa Finansów z 14 lipca 2006 r. (DD6-8213-43/WK/06/249)
. Jak czytamy w wyjaśnieniach, kosztami są „wydatki ponoszone przez podatnika mające na celu utrzymanie w należytym stanie drogi publicznej w sytuacji, gdy przedsiębiorstwo usytuowane jest obok tej drogi i korzystanie z niej jest istotne dla prawidłowego jego funkcjonowania. Zapewnia ona bowiem sprawny transport materiałów do produkcji oraz wytworzonych produktów, a także sprzyja bezpieczeństwu dojeżdżających do pracy pracowników”.
Zdaniem resortu nakłady na drogę nie są inwestycją w obcym środku trwałym. Ponieważ „umowa o partycypację w kosztach budowy drogi publicznej, zawarta między podatnikiem i jej właścicielem (np. samorządem gminy), nie jest umową, na podstawie której droga ta została przyjęta przez podatnika do używania”.
Tak też uważa Izba Skarbowa w Warszawie. W interpretacji z 3 marca 2008 r. (IP-PB3-423-531/07-3/DG) stwierdziła: „droga publiczna, w przebudowie której partycypuje spółka, nie stanowi środka trwałego podatnika, gdyż nie stanowi jego własności. Wydatek na jej modernizację nie może być również traktowany jako inwestycja w obcym środku trwałym”. Jak podkreśla izba skarbowa, inwestycją w obcym środku trwałym są nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który używany jest na podstawie umowy najmu, dzierżawy (lub innej umowy o podobnym charakterze). Droga jest własnością gminy, z której korzystają zarówno jej mieszkańcy, jak i firma. Wydatki na jej przebudowę są więc kosztami w momencie poniesienia.
Do podobnych wniosków doszła Izba Skarbowa w Poznaniu w interpretacji z 31 października 2007 r. (ILPB1/415-47/07-2/GM), dotyczącej budowy zjazdu z drogi krajowej do warsztatu i myjni samochodowej.
