Niestety, sprzedaż pożyczki (zakładam, że przeprowadzana przez pożyczkodawcę) nie wywołuje takich samych skutków w podatku dochodowym, jak sprzedaż wierzytelności handlowej.
Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 39 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (ustawa o CIT) do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się strat z odpłatnego zbycia wierzytelności, chyba że wierzytelność ta uprzednio, na podstawie art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, została zarachowana jako przychód należny. Aby zatem strata powstała w wyniku sprzedaży wierzytelności była kosztem podatkowym, należność (w całości lub w części) musiała być wcześniej przychodem z działalności gospodarczej. Oznacza to, że jeśli pożyczkodawca sprzedaje należność powstałą u niego w związku z udzieloną wcześniej pożyczką, to – z uwagi na to, że kwota pożyczki nie była jego przychodem – ewentualna strata powstała w wyniku takiej transakcji nie może być uwzględniona w rachunku podatkowym po stronie kosztów.
Autor jest współpracownikiem Vademecum Głównego Księgowego, ABC Wolters Kluwer Polska
