Konieczna jest weryfikacja deklaracji za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy, czyli co do zasady ten, w którym była wystawiona faktura sprzedaży.

Tak orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 29 listopada 2007 r. (III SA/Wa 1516/ 07).

Sprawa była skutkiem wniosku o interpretację. Spółka wynajmuje miejsca na stacjach bazowych innym operatorom telekomunikacyjnym. Zawierane z nimi umowy przewidywały, że faktury będą wystawiane w terminie miesiąca, a płatność za nie ma następować w ciągu 30 dni od wystawienia tego dokumentu. Po pewnym czasie spółka odkryła jednak, że część faktur opiewała na zbyt niską kwotę. Powstała więc wątpliwość: kiedy ujmować wystawione korekty zwiększające sprzedaż. Zdaniem podatnika należy je księgować w bieżącym okresie.

Urząd skarbowy nie zgodził się z tym i nakazał skorygowanie rozliczeń VAT za miesiąc, w którym wystawiono faktury na zaniżone kwoty. Interpretację taką podtrzymała Izba Skarbowa w Warszawie. Wyjaśniła, że moment ujęcia faktury korygującej zależy od przyczyny jej wystawienia. Jeśli opiewała ona na zbyt niską kwotę, to trzeba ją ująć w deklaracji za miesiąc, którego korekta dotyczy, a więc skorygować odpowiednią deklarację.Tę decyzję spółka zaskarżyła do WSA. Zarzuciła w niej naruszenie § 16 i 17 rozporządzenia ministra finansów z 25 maja 2005 r. regulującego zasady wystawiania faktur (DzU nr 95, poz. 798 ze zm.).

– Nie istnieje przepis, z którego można by wywodzić, że moment ujęcia faktury korygującej zależy od tego, jaki był powód jej wystawienia – argumentował Dariusz Sobczyk, doradca podatkowy reprezentujący spółkę.

Sąd skargę oddalił i uznał, że organy podatkowe prawidłowo zinterpretowały przepisy.

Podkreślił, że podstawą opodatkowania jest obrót, czyli w tym wypadku kwota należna z tytułu umowy najmu. Dla powstania obowiązku podatkowego nie ma więc znaczenia, że faktura została wystawiona na zaniżoną kwotę – podatnik i tak powinien w deklaracji wykazać VAT od należności wynikającej z umowy. Wynika to jednoznacznie z art. 19 ust. 13 pkt 4 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu obowiązek podatkowy z tytułu świadczenia na terytorium Polski usług najmu powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Sąd zaznaczył, że inne zasady obowiązują, gdy wystawienie faktury korygującej związane jest ze zdarzeniem, które zaistniało już po sprzedaży (a więc np. udzieleniem rabatu). Wtedy należy zaksięgować ją w okresie bieżącym.