Opłaty za użytkowanie wieczyste nie zwiększają wartości inwestycji

Tak orzekł WSA w Warszawie 5 października 2007 r. (III SA/Wa 1157/07)

.

Spółka realizowała inwestycję w postaci budowy centrum handlowego. Ponosiła przy tym opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz podatku od nieruchomości, które uznawała za koszty podatkowe i rozliczała w roku ich poniesienia.

Organ kontroli skarbowej określił spółce dochód za 2004 r. i zobowiązanie podatkowe za ten okres. Wspomniane wydatki powiązał z realizowaną inwestycją i uznał, że mogą być rozliczane tylko w formie odpisów amortyzacyjnych.

Spółka nie zgodziła się z takim stanowiskiem. Jej zdaniem wymienione wydatki w żaden sposób nie wpływają na wartość początkową środka trwałego, co skutkuje uznaniem ich za koszty pośrednie. Powołała się przy tym na komentarze do ustawy o CIT. Odwołała się też do treści art. 28 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, mówiącego o sposobie wyceny środka trwałego w budowie.

Sąd uchylił decyzje organów. Wskazał, że w orzecznictwie wykształcił się pogląd, iż kosztem uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o CIT mogą być również koszty pośrednie wpływające na prowadzenie działalności gospodarczej. Sąd zaklasyfikował opłatę za użytkowanie wieczyste i podatek od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów, rozliczanych w roku ich poniesienia. Nie dostrzegł związku między inwestycją i tymi wydatkami, a więc orzekł, że nie mogły być wliczone do wartości początkowej środka trwałego na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT.

Rafał Sidorowicz - Zespół Zarządzania Wiedzą Podatkową Deloitte

Małgorzata Szymańska, konsultantka w Dziale Doradztwa Podatkowego Deloitte

Wyrok zasługuje na pełną aprobatę. Sąd potwierdził, że bezpośrednie zaliczenie wydatków na opłaty z tytułu wieczystego użytkowania gruntu oraz podatku od nieruchomości do kosztów uzyskania przychodów w trakcie realizacji inwestycji, jest prawidłowe. Uzasadnił to pośrednim związkiem takich wydatków z działalnością spółki oraz brakiem ich związku z realizowaną inwestycją. Tym samym sąd – w przeciwieństwie do organów podatkowych – nie dopatrzył się przesłanek, które uzasadniałyby obowiązek zaliczenia takich wydatków do wartości początkowej realizowanej inwestycji (środka trwałego).

Praktyka organów podatkowych, polegająca na kwestionowaniu możliwości bezpośredniego odniesienia tych wydatków do kosztów podatkowych, jest nagminna i niezrozumiała. Wydatki te mają charakter stały, ponoszone są bowiem z samego faktu posiadania (użytkowania wieczystego) gruntu. Dlatego bezsprzecznie są to koszty operacyjne i w związku z tym na podstawie art. 16g ust. 4 ustawy o CIT podlegają wyłączeniu z wartości początkowej środka trwałego. Natomiast, biorąc pod uwagę treść art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, podatnik powinien mieć możliwość zaliczenia takich wydatków do kosztów uzyskania przychodów na podstawie ich pośredniego związku z ogółem przychodów, przy założeniu że związek taki zaistniał.