Spółka (podatnik VAT czynny i VAT UE) kupuje towary (WNT) od kontrahenta z Francji. Na podstawie faktur otrzymanych od unijnego kontrahenta spółka dokumentuje transakcje WNT dowodami wewnętrznymi (faktury wewnętrzne) - na ich podstawie rozliczany jest VAT. Dostawca udziela spółce rabatu potransakcyjnego, który dokumentowany jest fakturami. Faktury korygujące „in minus" są wystawiane po transakcji i po wystawieniu faktury pierwotnej (informacje o ewentualnej korekcie nie są znane w momencie wystawiania faktur pierwotnych).
Czytaj także: VAT: Jak dokumentować rabaty pośrednie
Niezwłocznie po otrzymaniu faktury korygującej, w tym samym okresie rozliczeniowym, spółka wystawia wewnętrzne dowody korygujące (faktury wewnętrzne korygujące), zmieniające podstawę opodatkowania i kwotę VAT „in minus". Spółka rozlicza VAT w dacie wpływu zagranicznych faktur korygujących, wystawionych w euro. Spółka przelicza je stosując kursy średnie NBP. Czy w przypadku otrzymania faktury korygującej do przeliczenia jej na złote należy stosować kurs z dnia wystawienia faktury pierwotnej, która jest przedmiotem korekty? – pyta czytelnik.
Podstawę opodatkowania obniża się m.in. o kwoty udzielonych po sprzedaży opustów i obniżek cen (zob. art. 29a ust. 10 pkt 1 ustawy o VAT). Dotyczy to także rabatów potransakcyjnych, zmniejszających podstawę opodatkowania WNT (zob. art. 30a ust. 1 ustawy o VAT).
W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów ustawodawca nie przewidział reguł określających formalne obowiązki niezbędne do obniżenia podstawy opodatkowania. W poszczególnych krajach unijnych obowiązki dokumentacyjne przedstawiają się bowiem odmiennie niż w Polsce, natomiast polskie przepisy dotyczące wystawiania faktur korygujących nie mają mocy obowiązującej w stosunku do kontrahentów z innych krajów.
Z czego wynika obniżka
Organy podatkowe przyjmują, że jeśli korekta jest spowodowana przyczyną „następczą" (np. udzieleniem rabatu potransakcyjnego), obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstała przyczyna korekty (kreuje nową sytuację, która nie jest znana w momencie wystawienia faktury pierwotnej). W takiej sytuacji podatnik nie rozlicza faktury korygującej w miesiącu, w którym wykazał pierwotny obowiązek podatkowy. Wystawioną fakturę korygującą rozlicza on w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstała przyczyna korekty (poznana została ostateczna podstawa opodatkowania – cena sprzedaży towarów).
Czytaj także: Podatnik po otrzymaniu rabatu potransakcyjnego nie musi korygować kosztów wstecz
Ponieważ dla spółki udzielenie rabatu jest nową okolicznością, niemożliwą do przewidzenia w chwili wystawienia pierwotnych faktur, obowiązek podatkowy z tytułu wystawienia faktury korygującej powstaje w rozliczeniu za okres, w którym spółka otrzymała fakturę korygującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (dla spółki jest to WNT).
Euro na złote
Stosownie do art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są wykazane w walucie obcej, przelicza się je na złote według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Podatnik może wybrać sposób przeliczania tych kwot na złote według ostatniego kursu wymiany opublikowanego przez Europejski Bank Centralny na ostatni dzień poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Waluty inne niż euro przelicza się wówczas z zastosowaniem kursu wymiany każdej z nich względem euro.
Do przeliczania kwot wykazanych w walucie obcej na fakturach korygujących zastosowanie ma taki sam kurs waluty obcej, jaki został zastosowany przy rozliczeniu transakcji pierwotnej, w przypadku wystąpienia „pierwotnej przyczyny korekty", tj. gdy dana przyczyna istniała (już była znana) w momencie rozliczania danej transakcji. Korekta ma wtedy na celu jedynie doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości, wadliwie udokumentowanego oraz rozliczonego za dany okres. Natomiast w przypadku korekt z przyczyn o charakterze wtórnym, które nie istniały w momencie realizacji transakcji pierwotnej i nie podlegały udokumentowaniu, mamy do czynienia z nowymi okolicznościami, które podlegają rozliczeniu w momencie ich zaistnienia. W związku z tym nie ma podstaw, aby stosować do nich taki sam kurs waluty obcej, jaki został zastosowany przy rozliczeniu transakcji pierwotnej.
Którą datę uwzględnić
W analizowanej sprawie korekta powoduje obniżenie podstawy opodatkowania, a powodem korekty jest nowa okoliczność. Rozliczenie faktury powinno więc nastąpić w okresie otrzymania przez spółkę faktury korygującej, według średniego kursu waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski (te kursy stosuje spółka) na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT.
W przypadku otrzymania faktury korygującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów od dostawcy francuskiego w walucie obcej, do przeliczenia faktury korygującej na złote spółka powinna zastosować średni kurs waluty obcej ogłoszony przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury korygującej.
Takie stanowisko odnośnie do stosowania kursu waluty do przeliczania rabatów potransakcyjnych zajmują aktualnie organy podatkowe (por. interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 19 grudnia 2017 r., 0112-KDIL1-3.4012.497. 2017.1.JNA). Należy jednak pamiętać, ze w przeszłości występował także pogląd, iż do takiego przeliczenia należy przyjmować kurs średni NBP , zastosowany dla przewalutowania faktury pierwotnej.
