Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną fiskusa, który odmówił firmie prawa do odliczenia VAT. Konkretnie chodziło o faktury za wynajem. We wniosku o interpretację spółka wyjaśniła, że zajmuje się produkcją artykułów metalowych.
W związku ze swoją działalnością wynajęła cały budynek mieszkalny i przeznacza go nieodpłatnie na potrzeby mieszkaniowe swoich pracowników. Podkreśliła, że takie rozwiązanie pozwala jej na zatrudnianie wykwalifikowanych pracowników z różnych, nawet odległych, rejonów kraju. W przyszłości planuje też wynająć drugi budynek, który w znakomitej części ma służyć zakwaterowaniu pracowników.
Spółka chciała się upewnić, że ma prawo odliczyć VAT z faktur dokumentujących czynsz za najem na potrzeby pracowników. A także, że samo nieodpłatne udostępnienie mieszkań załodze nie jest czynnością opodatkowaną. Zaznaczyła też, że wynajmujący otrzymał interpretację, iż świadczone przez niego usługi najmu są opodatkowane, tj. nie są zwolnione z VAT.
Fiskus potwierdził stanowisko spółki w kwestii nieodpłatnego udostępniania mieszkań pracownikom. Ale już prawa do odliczenia VAT odmówił. Ku zaskoczeniu spółki stwierdził, że usługa wynajmu budynku na cele mieszkaniowe jej pracowników korzysta ze zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT.
Fiskus tłumaczył, że wynajmujący nie jest zobowiązany do naliczania VAT z tytułu wynajmu budynku. W konsekwencji wystawione dla spółki faktury nie dają prawa do odliczenia ze względu na zwolnienie.
Spółka zaskarżyła interpretację. W skardze zarzuciła fiskusowi niekonsekwencję. Ten, odpowiadając na pytania wynajmującego, stwierdził bowiem, że jego wynagrodzenie jest opodatkowane 23 proc. VAT. A w interpretacji dla najemcy, czyli drugiej strony tej samej umowy, stwierdził, że to samo wynagrodzenie jest zwolnione z VAT, i odmówił prawa do odliczenia. Takie działanie zdaniem spółki oczywiście naruszyło zasadę prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, a także zasadę neutralności VAT.
Ta argumentacja przekonała Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie. Zauważył, że w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o VAT zwalnia się od podatku usługi wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub ich części, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe. A zdaniem WSA spółka nie wynajmuje opisanych nieruchomości na cele mieszkaniowe.
Oddając mieszkania swoim pracownikom, czyni to na potrzeby prowadzonej działalności. Usługi te nie korzystają ze zwolnienia, podlegają opodatkowaniu, więc nie pozbawiają odliczenia.
Racji fiskusowi nie przyznał także NSA. Przypomniał, że sporne zwolnienie jest odzwierciedleniem rozwiązań unijnych. Ma na celu nieobciążanie podatkiem konsumentów, czyli osób fizycznych. Jak tłumaczył sędzia NSA Ryszard Pęk, chodzi o minimalizowanie kosztów najmu, obciążających najemców wykorzystujących nieruchomości na cele mieszkaniowe.
W spornym przypadku nie ma najemców. Spółka, wynajmując mieszkania i oddając je nieodpłatnie pracownikom, prowadzi swoją działalność. W ramach tej działalności organizuje zakwaterowanie dla załogi. NSA nie miał wątpliwości, że aby zastosować zwolnienie, przy którym upiera się fiskus, spółka musiałaby zaspokajać własne cele mieszkaniowe.
Wyrok jest prawomocny. ©?
Sygn. akt I FSK 1182/16
