Zaświadczenia płatnicy mają obowiązek wystawiać corocznie – do końca lutego – osobom, które pobierają z ZUS świadczenia i które obowiązują limity w zarobkowaniu. Dotyczy to emerytów, którzy nie osiągnęli jeszcze powszechnego wieku emerytalnego, a także osób pobierających: emeryturę pomostową, nauczycielskie świadczenie kompensacyjne, rentę z tytułu niezdolności do pracy, rentę wypadkową, rentę rodzinną, rentę inwalidy wojskowego, jeżeli jego niezdolność do pracy nie ma związku ze służbą wojskową, rentę rodzinną po inwalidzie wojskowym, jeżeli jego śmierć nie miała związku ze służbą wojskową. Takie osoby mogą dorabiać, ale w określonych granicach. Jeżeli je przekroczą, ZUS albo wypłaca emeryturę/rentę w zmniejszonej wysokości, albo zawiesza wypłatę świadczenia.
ZUS rozlicza świadczenie dopiero po zakończeniu roku na podstawie zaświadczeń/oświadczeń, które zatrudnieni i podmioty ich zatrudniające mają obowiązek przekazać do końca lutego. Obowiązek ich dostarczenia ciąży zarówno na zatrudnionym, jak i na płatniku – np. pracodawcy czy zleceniobiorcy. Wystarczy jednak, że z tego obowiązku wywiąże się jedna strona – świadczeniobiorca albo płatnik składek.
Nie obowiązuje formalny wzór zaświadczenia o zarobkach emerytów i rencistów. Sporządzając je, należy jednak podać te informacje, które są niezbędne do identyfikacji płatnika i świadczeniobiorcy oraz do ustalenia osiągniętego przychodu.
Informacja o przychodzie emeryta czy rencisty powinna zawierać:
- dane świadczeniobiorcy (imię i nazwisko, data urodzenia, PESEL),
- dane płatnika składek (nazwa, adres, NIP, REGON),
- wysokość osiągniętego przychodu w wymiarze miesięcznym i rocznym,
- okres, na jaki emeryt/rencista został zatrudniony/na jaki zawarto umowę.
Czytaj więcej:
