Sprawa dotyczyła nauczycielki zatrudnionej na podstawie mianowania będącej w wieku przedemerytalnym, która została przeniesiona w stan nieczynny z powodu wygaszania kształcenia w gimnazjum. Z jego upływem następowało wygaśnięcie stosunku pracy. Kobieta wniosła do sądu sprawę o przywrócenie jej do szkoły oraz wypłatę wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez zatrudnienia. Jej roszczenia zostały zaakceptowane tylko częściowo. Przywrócono ją do szkoły, jednak nie zasądzono wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy. Sprawa ostatecznie znalazła swój finał w SN, do którego trafiła w wyniku wniesienia przez kobietę skargi kasacyjnej.
Jako podstawę roszczenia wskazała art. 47 kodeksu pracy, zgodnie z którym pracownikowi, który podjął zatrudnienie w wyniku przywrócenia do pracy, przysługuje wynagrodzenie za czas pozostawania poza firmą, jednak nie więcej niż za dwa miesiące. A gdy okres wypowiedzenia wynosił trzy miesiące, to nie więcej niż za miesiąc. Jeżeli jednak umowę rozwiązano z pracownikiem, o którym mowa w art. 39 (tj. w wieku przedemerytalnym przyp. red.), pensja przysługuje za cały czas pozostawania bez pracy. Podstawą zastosowania tej regulacji jest zdaniem powódki art. 91c Karty nauczyciela (DzU z 2023 poz. 984). Zgodnie z tym przepisem, w zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nieuregulowanych przepisami niniejszej ustawy, ma zastosowanie k.p.
Sąd Najwyższy oddalił jednak we wtorek skargę kasacyjną. W ustnych motywach rozstrzygnięcia sędzia sprawozdawca Robert Stefanicki przyznał, że wspomniany art. 91c nie może być traktowany jako furtka do stosowania wszystkich przepisów k.p., których odpowiednik nie występuje w Karcie nauczyciela. Tym bardziej że zostały w niej uregulowane m.in. kwestie dotyczące rozwiązania umowy z nauczycielem zatrudnionym na podstawie mianowania. Mają one pierwszeństwo przed k.p. W efekcie w razie konieczności ograniczenia stanu zatrudnienia w szkole eliminują one możliwość domagania się wynagrodzenia za cały czas pozostawania bez pracy na podstawie ogólnych regulacji kodeksowych.
Sygnatura akt: II PSKP 23/23