Tak orzekł Sąd Najwyższy w wyroku z 4 marca 2015 r. (I PK 183/14). Przypomniał jednocześnie, że sąd pracy nie jest powołany do badania zasadności, celowości i racjonalności decyzji pracodawcy o zmniejszeniu stanu zatrudnienia.
Powódka była senior brand managerem w dziale marketingu. Od czerwca 2011 r. do połowy września 2012 r. przebywała na urlopie macierzyńskim. W maju 2012 r. w tym dziale zatrudniono nowego senior brand managera. Pracownik posiadał wymagane kompetencje i doświadczenie zawodowe. Od tego momentu były tam trzy osoby, w tym dwie przebywające na urlopie macierzyńskim. Uchwałą zarządu z 1 sierpnia 2012 r. zmieniono strukturę zatrudnienia i zredukowano etaty wskutek pogorszenia sytuacji ekonomicznej spółki.