Te pierwsze odnoszą się do stanu faktycznego, te drugie do przypadków, gdy rzecz stanowi przedmiot własności kogoś innego albo gdy inny podmiot wywodzi wobec niej swoje prawa.
W przypadku obrotu nieruchomościami większość wad prawnych można wykryć za pomocą instytucji tzw. rękojmi wiary publicznej ksiąg wieczystych, w myśl której w przypadku braku złej wiary nabywcy nieruchomości decydujący jest jej stan prawny ujawniony w księdze wieczystej. W pierwszej kolejności trzeba więc zweryfikować treść wpisów w księgach wieczystych. Natomiast przy wadach fizycznych kluczowe znaczenie ma kodeks cywilny. Zgodnie z art. 556 § 1 k.c. wada fizyczna wystąpi, gdy rzecz nie ma właściwości, o których sprzedawca zapewniał lub które wynikałyby z celu umowy, lub też wada zmniejsza użyteczność rzeczy – również w kontekście celu umowy lub deklaracji sprzedawcy. Zakres wad fizycznych może być szeroki. Wada może wiązać się również ze zmniejszeniem np. walorów estetycznych sprzedanej nieruchomości. Wada przedmiotu sprzedaży może wystąpić też, gdy pod względem technicznym sprzedana rzecz jest w porządku, ale ma inne właściwości, aniżeli miałoby to wynikać z celu umowy lub deklaracji sprzedawcy.