Tak.
Zgodnie z art. 28 ust. 3 ustawy z 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej ?i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn. DzU z 2011 r. nr 127, poz. 721 ze zm., dalej ustawa o rehabilitacji) pracodawca mający status zakładu pracy chronionej wlicza do pracowników osobę niepełnosprawną zatrudnioną na podstawie umowy o pracę nakładczą, jeśli jej wynagrodzenie ustalono co najmniej w wysokości: najniższego wynagrodzenia – w stosunku do wykonawców, dla których praca nakładcza stanowi jedyne źródło utrzymania, bądź połowy najniższego wynagrodzenia – w stosunku do pozostałych wykonawców.
Art. 28 ust. 4 ustawy o rehabilitacji określa natomiast, że wymiar czasu pracy osoby wykonującej pracę nakładczą ustala się jako iloraz wysokości ustalonego wynagrodzenia ?i najniższego wynagrodzenia, przy czym maksymalny wymiar czasu pracy nakładcy nie może przekraczać jednego etatu. Przepis ten odwołuje się do wynagrodzenia ustalonego, a nie do osiągniętego (wypracowanego). W związku z tym jeżeli w umowie strony wskażą minimalną miesięczną ilość pracy, której wykonanie należy do obowiązków wykonawcy, na poziomie pozwalającym uzyskać mu co najmniej najniższe wynagrodzenie – gdy praca nakładcza jest dla niego jedynym źródłem utrzymania, bądź połowę najniższego wynagrodzenia – w pozostałych przypadkach, ale z przyczyn leżących po stronie wykonawcy wynagrodzenia tego nie osiągnie, to uwzględniając art. 28 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, należy wliczyć go do stanu zatrudnienia.
Wyliczając natomiast stan zatrudnienia potrzebny do udzielania ulg we wpłatach na PFRON (art. 22 ustawy o rehabilitacji), pracodawca nie wlicza wykonawców pracy nakładczej, gdyż według kodeksu pracy nie są to pracownicy.
Na to pytanie odpowiedziało Biuro Pełnomocnika Rządu do spraw Osób Niepełnosprawnych ?23 kwietnia 2013 r. (BON-I-52311-131-2-LK/2013) w piśmie do organizacji OBPON. ?BON uznało, że miernikami pozwalającymi obliczyć nominalny wymiaru czasu pracy wykonawców pracy nakładczej, o których mowa w art. 28 ust. 3 ustawy o rehabilitacji, są wynagrodzenie najniższe oraz ustalone. Jeżeli z przyczyn, z którymi przepisy wiążą obniżenie pensji, wykonawca pracy nakładczej nie osiągnie tej ustalonej, na gruncie art. 28 ust. 3 i następnych ustawy o rehabilitacji nie wpływa to na wysokość nominalnego wymiaru czasu pracy.
Przy dofinansowaniu do wynagrodzeń niepełnosprawnych nie obniża to przeciętnego miesięcznego wymiaru czasu pracy i kwoty bazowej dofinansowania. Jednak wysokość kosztów płacy zostaje zmniejszona do rzeczywistej wysokości. Może to więc wpływać na poziom dopłaty.
Przy okazji BON przestrzega, że jeśli pojawią się wątpliwości co do rzeczywistej treści umowy o pracę nakładczą, w tym wysokości i kwoty wynagrodzenia, Państwowy Fundusz Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych, w zakresie swoich uprawnień wyjaśniających lub kontrolnych, może wszcząć postępowanie mające ustalić treść tej umowy na tle art. 83 kodeksu cywilnego.
Ulgi we wpłatach na PFRON
Świadczenie przez pracodawcę, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, usług wykonywanych przez pracowników tego pracodawcy, jego zleceniobiorców oraz pracowników innych firm, których pracę mu udostępniono (outsourcing), nie wyłącza uznania tych usług za usługi własne podmiotu uprawnionego do wystawiania ulg we wpłatach na PFRON. Potwierdza to stanowisko BON z 23 kwietnia 2013 r. (BON-I-52311-121-2-LK/2013) w odpowiedzi na pytania organizacji OBPON z lutego 2013 r.
Tak.
Przychody z tych usług uwzględnia się przy obliczaniu ulg. Jednak pracodawca ten nie wliczy osób niebędących pracownikami do stanów zatrudnienia, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o rehabilitacji, a ich wynagrodzenia nie będą brane pod uwagę przy obliczaniu ulgi.
Efekt zachęty
Z kolejnego orzeczenia dostarczonego do firmy 20 lutego 2014 r. wynika, że niepełnosprawność istnieje od dzieciństwa, a ustalony stopień datuje się od 13 stycznia 2014 r.
W tym wypadku pracodawca może uznać ciągłość efektu zachęty w związku z trwałością niepełnosprawności pracownika w rozumieniu art. 1 ustawy o rehabilitacji, a ustalonej ?na podstawie orzeczenia. Jednak zgodnie z art. 2a ust. 3 w zw. z art. 26a ust. 1 i 1b ustawy dofinansowanie przysługuje maksymalnie za trzy miesiące wstecz od daty dostarczenia firmie nowego orzeczenia, tj. od 20 lutego 2014 r. Skoro z kolejnego wynika, że stopień umiarkowany ustalono ponownie dopiero od 13 stycznia 2014 r., od tej daty pracodawcy znów przysługuje dofinansowanie. Analizując ten przykład, tak odpowiedziało BON w piśmie z 23 kwietnia ?2013 r. (BON-I-52311-104-3-LK/2013). —oprac. g.or.
